ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ζητάω τοῦ Θεοῦ νά μοῦ δώσει δικαίωμα φωτός, νά μπορῶ δηλαδή ἂφοβα νά πηγαινοέρχομαι στίς ἡλικίες τῶν ἀνθέων. Ἒχει λόγους νά μέ κρατάει σέ ἀβεβαιότητα, λέει. Καί ἐπιμένει ότι χρειάζομαι ἀκόμη νά λογαριάζω τίς ὀμορφιές με ἐνοχές, γιά νά ἐλευθερωθῶ κάποτε ἀπό τήν ἰδέα τῆς ἀθανασίας καί νά πιστέψω στή δύναμη τῆς προσωρινότητάς μου.
Γυρίζω λοιπόν τόν κόσμο κι ὅπου βρῶ δάκρυ, ἐκεῖ ραγίζω γιά νά περάσει μέσα μου ἡ εὐωδία τοῦ πάθους. Ἒχω ἤδη πειστεῖ γιά τήν ἀξία τοῦ ἐλάχιστου. Ἄλλωστε, τό ἐλάχιστο – σπόρος, σπέρμα, σταγόνα, λέξη – παράγει τό μέγιστο, ζωή και θάνατο.
Η Μελπομένη είναι νομικός. Αγαπάει το φθινόπωρο, τα βιβλιοπωλεία, την τηλεόραση. Πιστεύει πως οι μέρες πληθαίνουν με την αφή, την πίστη και τον άνθρωπο. Το Ολόγραμμα φιλοξενεί τις συλλογές και τις διαθέσεις της. Γεννήθηκε το ‘94, έμαθε να διαβάζει με λεξικό και να γράφει. Σκέψεις της συνοδεύουν τις φωτογραφίες σας.
