Δίνουμε τη ζωή μας
για μια γιορτή λίγων στιγμών.
Μικρά συνθήματα
γέμισαν τα λόγια,
αντανακλούν στα μάτια
ένα αύριο άδηλο.
Υφαίνω τον ομφάλιο λώρο
της προηγούμενης ζωής.
Ξεμακραίνω
για το στερνό φεγγάρι
αδιαφορώντας για το τέλος.
Επέλεξα τα λανθασμένα βράδια
αθετώντας τις υποσχέσεις.
Τα χείλη
γέμισαν αποχαιρετισμούς.
Ολότελα χαμένος
στον παφλασμό της καρδιάς
αποθανατίζω το χορό της μορφής σου
ένα αντίδοτο…
στο αδιέξοδο ψευδαισθήσεων χρόνων!
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
