Ποτέ δεν είχα νιώσει, έτσι αδύναμο πουλάκι ζαρωμένο
Μια αγάπη τόσο απέραντη, καρδιά να ξεχειλίζει
Σ’ εσένα στρέφομαι και σε καλώ, αγάπη, σε προσμένω –
Τα μάτια μου το μαρτυράνε.
Τα βάσανά μου κι η χλομάδα, η αιώνια στραβωμάρα
Ούτε μια λέξη δεν νοώ στων αλλωνών τα λόγια
Τόσο μικρός και τόσο άγαρμπος, όλες τις λύπες έχω δοκιμάσει –
Όλα αυτά, ω ποθητή μου ομορφιά, εσύ τα ‘χεις σφραγίσει.
Όταν πια δεν αντέχονταν η απελπισμένη αναμονή
Τότ’ εμφανίστηκες εσύ, τότε η ζήλια μού ‘τρωγε τα σωθικά.
Ηρέμησε, καλή μου, μη φοβάσαι το ασήμι στους κροτάφους –
Μια αχτίδα που προστέθηκε στην τόση αγάπη!
Τα τριάντα εφτά μου χρόνια πέρασαν
Όπως η σχέση του ζωγράφου με το αγαπημένο χρώμα.
Μαζί μου να είσαι, μ’ εμέ τον θαρραλέο
Ίούτες τις μέρες τις μεγάλες κάθε στιγμή μαζί να πορευτούμε.
Ία μαύρα προμηνύματα μη σε σκοτίζουν
Όταν αδιάφορα απλώνεται στη νύχτα η σιωπή
Ίδια φοβερή όπως ο πόλεμος που πλησιάζει
Ίδια φοβερή όπως η σφαίρα που ετοιμάζεται να με βρει.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
