Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, Σωτήρης Ρούσσης
Ένα δεκάρικο κοστίζει η αξιοπρέπεια.
Ίσα να πάρεις λίγο γάλα και
μισό κιλό ψωμί,
λίγες φακές, δυο φρούτα
και λίγο φρέσκο καφέ.
Ίσα να φτάσεις στο ταμείο
δίχως στόματα και βλέμματα,
ψαχουλευτές ψυχών.
Να μη μετράς τα κέρματα,
να μη καθυστερείς την
αργοπορημένη για ζωή ουρά τους.
Να πληρώσεις
με των κόπων σου την χάρτινη χαρά
και από κει να βγεις
ψηλότερη δυο πόντους.
Να δικαιολογηθεί επιτέλους
η ηλιοφάνεια αυτής της χώρας
που ένα δεκάρικο,
κατά πως φαίνεται,
κοστίζει.