(ή… πώς τετραγωνίστηκε ένας καραντίνειος κύκλος)
Ένας βουβός παλιάτσος
περιπλανιέται στα αδειανά καθίσματα.
Το ξεβαμμένο του χαμόγελο
σκιάζεται από το λήθαργο του πλήθους
και σβήνει.
Πονάει, μα δεν έμαθε να κλαίει.
Ξεγελάει τη γύμνια της ψυχής του
με υστερόγραφα της άνοιξης
πάνω στις σκονισμένες καρέκλες.
Όχι, δε φοβάται τη σιωπή.
Αναπολεί τα ευτυχισμένα μάτια,
τα καρφωμένα στα αδέξια, τα τρυφερά του χέρια.
Πού χαθήκαν οι άνθρωποι;
Και τι πάει να πει «πανδημία»;
Έμεινε πια μόνος, να μετράει τα μακρινά φώτα της πολιτείας,
«Ένα, δύο, τρία….»
Κάποτε κουράζεται, μα δεν πλαγιάζει.
Τα στοιβαγμένα «γιατί» στεγνώνουν ακόμα στον ήλιο.
Άλλο δεν αντέχει τα τσαλακωμένα όνειρα,
θέλει να φωνάξει, μα ντρέπεται.
Μια μέρα θα γυρίσουν οι θεατές, σκέφτεται.
Και το φεγγάρι θα έχει γεμίσει τότε.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μονάχα το φως και η ελπίδα.
Η ζωή εισπνέει χώμα κι εκπνέει μυρωδιές από άνθη.
Και ο παλιάτσος περιμένει…
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Φαρμακευτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον και η προσήλωσή της στο αντικείμενο σπουδών της, στον άνθρωπο και την υγεία, είναι αδιαμφισβήτητα και άμεσα συνυφασμένα με το ανήσυχο πνεύμα της. Ωστόσο, από πολύ μικρή ηλικία πίστεψε στη δύναμη της συγγραφικής πένας, γιατί ένιωσε πως οι λέξεις αναπνέουν, ενώ στοιβαγμένες στη σειρά, αποκτούν ένα βάθος ασύλληπτο. Έτσι, έχει επιλέξει να πορεύεται παρέα με το αστείρευτο μεράκι της, την τέχνη της γραφής και ιδιαίτερα της ποίησης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε ορισμένους εκ των οποίων διακρίθηκε. Υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας στο blog του TEDxUoM 2019. Τον περασμένο χρόνο ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε έντυπη ποιητική συλλογή.
Πέρα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, αγαπά τις ξένες γλώσσες, τα ταξίδια, την έντεχνη μουσική και τις τέχνες στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη αδυναμία στο θέατρο, χάρη στον ιδιαίτερο παλμό και τη μαγεία του. Νοσταλγική και ταυτόχρονα αεικίνητη, απεχθάνεται τη στασιμότητα και πιστεύει στη ζωή και το φως. Όπως άλλωστε της αρέσει να δανείζεται από το Γ. Ρίτσο: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.»
