Έχεις ακούσει τον ήχο

του ήλιου όταν δύει;

είναι σαν μια βαθιά πνοή

και όλα τα χρώματα

ξεχύνονται στον ουρανό

και πέφτουν ύστερα

στη θάλασσα

και εσύ,

φωτίζεσαι σε αυτές

τις μαβιές σκιές

και η αναπνοή σου

συντονίζεται με αυτή

του ήλιου.

Όταν όλα τα χρώματα χαθούν

ανάβουν τα αστέρια,

που έχουν τη λάμψη

των ματιών σου.

Μου τα δείχνεις όλα,

καθένα έχει τη δική του ιστορία.

“Κάπου εκεί είναι και η δική μας”

μου λες.

Έτσι όταν ο χρόνος σταματήσει

και χαθούμε,

θα υπάρχουμε μέσα

στα αστέρια.

Έχεις ακούσει τα σύννεφα

να τρέχουνε;

Κάθε φορά

που αλλάζουνε σχήμα,

μια λευκόχρυση σκόνη

σκορπίζεται παντού.

Και εσύ,

έχεις το χρώμα της,

την ομορφιά της,

τη λάμψη της.

Έχεις νιώσει τη γη

να γυρίζει;

Αρκεί να βάλεις

το χέρι σου στη καρδιά μου.

Έτσι χτυπά,

σαν τον ήχο της γης

όταν γυρίζει.

Χτυπά μόνο

για εσένα,

γυρίζει μόνο γύρω

από εσένα.

Ακούω την ανάσα σου

όταν κοιμάσαι.

Τόσο ήρεμη,

τόσο τρυφερή,

τόσο αγνή.

Ακουμπάω το χέρι μου

στο στήθος σου

και προσπαθώ

να την ακολουθήσω,

ένα ταξίδι

έξω από την ατμόσφαιρα.

Το στόμα σου

έχει την γεύση της γης

μετά τη βροχή,

δροσερό,

αναζωογονητικό,

καρπερό.

Το κορμί σου

ένα λουλούδι

γεμάτο νέκταρ.

Εγώ και Εσύ.

Όταν ο χρόνος σταματήσει,

θα υπάρχουμε

μέσα στα αστέρια.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΜια ψυχή, Κατερίνα Χριστοδούλου
Επόμενο άρθροGian Lorenzo Bernini: Αποκωδικοποιώντας την Έκσταση της Αγίας Θηρεσίας
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.