Η γαλλική φινέτσα της ξεχειλίζει σε κάθε της παρουσία, τόσο στη σκηνή του θεάτρου, όσο και στο σινεμά. Έχει έναν αριστοκρατικό ρομαντισμό που αναδύεται σε κάθε της ρόλο, σε κάθε της στιγμή, καθώς φέρει μαζί της ένα πνεύμα βαθύ και καλλιεργημένο· μια προσωπικότητα ισχυρή αλλά και εύθραυστη μαζί. Μέσα στις μελωδίες του Ραχμάνινοφ και του Βέρντι, η Φανί Αρντάν μέθυσε από την μαγεία της τέχνης και αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο που της πρόσταζε η καρδιά της, χωρίς φόβο, με πίστη ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
H Φανί Μαργκερίτ Ζουντίθ Αρντάν γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου του 1949 στο Σωμούρ στη Γαλλία, με πατέρα στρατιωτικό ιππικού. Ήταν η μικρότερη από τα αδέλφια της και, σύμφωνα με την ίδια, η πιο άσχημη, μιας και ποτέ δεν έδωσε σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση -κι ας έχει χαρακτηριστεί από το καλλιτεχνικό στερέωμα ως μια από τις ομορφότερες ηθοποιούς που έχουν περάσει ποτέ από το θέατρο. Μέχρι τα δεκαεπτά της χρόνια έζησε στο Μόντε Κάρλο του Μονακό και στην συνέχεια μετακόμισε στην Αιξ-αν-Προβάνς για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Institut d’études politiques d’Aix-en-Provence. Όπως έχει δηλώσει, ήταν οι πιο σύντομες σπουδές που μπορούσε να πραγματοποιήσει, ώστε να ακολουθήσει το πραγματικό της όνειρο, εκείνο της υποκριτικής.
Η πορεία της στο θέατρο ξεκίνησε το 1974 στο έργο Polyeucte του Κορνέιγ σε σκηνοθεσία Dominique Leverd. Ωστόσο γρήγορα η ζωή της θα άλλαζε, καθώς η γνωριμία της με τον σκηνοθέτη Φρανσουά Τρυφώ έμελλε να σημαδέψει τη ζωή και την καριέρα της. Η συνύπαρξή τους ταραχώδης και συνάμα θριαμβευτική· κάποιες από τις ταινίες που συνυπήρξαν ήταν οι εξής, Οπωσδήποτε την Κυριακή και Η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Το 1996 πρωταγωνίστησε στην αξέχαστη ταινία Pédale douce, ταινία που την καθιέρωσε και της χάρισε ένα βραβείο Σεζάρ Α’ Γυναικείου ρόλου.
Εκτός από το μεγάλο της πάθος, το θέατρο, η Αρνταν τρέφει μια εσωτερική και συνάμα ρομαντική αγάπη για την όπερα, είδος που την συγκίνησε από τα παιδικά της κιόλας χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει αποπειραθεί να σκηνοθετήσει τις όπερες Λαίδη Μακβέθ και Αλέκο με μεγάλη επιτυχία στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Η μεγάλη της αγάπη για την Κάλλας ξεχειλίζει σε κάθε της συνέντευξη. Νιώθει ότι υπάρχει μια σχέση ανάμεσά τους σχεδόν συγγενική, μιας και την υποδύθηκε στη μεγάλη οθόνη· κάθε άρια της σπουδαίας τραγουδίστριας της όπερας κάνει την καρδιά της Αρντάν να σκιρτά, σαν την ακούει για πρώτη φορά.
Αν έπρεπε να γράψουμε ένα βιβλίο για την Φανί Αρντάν αυτό θα είχε νότες από κάποια όπερα του Μπιζέ, χρώματα από τους δρόμους της Μπορντώ και του Παρισιού και μια γεύση ζωηρή αλλά και γλυκιά, σαν ένα καλό γαλλικό κρασί. Τέλος θα στεκόταν αγέρωχη μπροστά στις δυσκολίες και τον θάνατο, μιας και δεν τον φοβάται, έτοιμη να παλέψει για ό,τι αγαπά και για ό,τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή και στον έρωτα.
“Η ευθραυστότητα είναι η σκιά της δύναμης”
Fanny Ardant.
*Γράφει η Δανάη Καλογερή.
Γεννήθηκε ένα ανοιξιάτικο πρωινό του 2001 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στα Βόρεια Προάστεια απέναντι από ένα αθλητικό κέντρο μαζί με τους γονείς της , τη γιαγιά της και το σκύλο της, Φοίβο. Αποφοίτησε από Καλλιτεχνικό σχολείο και τον προηγούμενο Σεπτέμβριο ξεκίνησε να φοιτά στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών στην Αθήνα. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν φυσική εξέλιξη καθώς από τότε που θυμάται τον εαυτό της υποδυόταν ρόλους που έβλεπε σε ταινίες και σειρές και καθόταν άπειρες ώρες μπροστά από έναν καθρέφτη τραγουδώντας και χορεύοντας.
