Κάπου στη Μεσόγειο
τα μάτια σου αναμετρήθηκαν με το γλαυκό του ορίζοντα
και ζαλιστήκανε.
Ίλιγγος της ανέγγιχτης απεραντοσύνης.
Με ποιου γλάρου φτερό χαράσσεται το πεπρωμένο;
Έπεσες να κολυμπήσεις κι άφησες πίσω την ψυχή σου ν’ απορεί.
Ποια βαθυγάλαζη γραμμή ενώνει τη φυλακή μας με το όνειρο;
Κι αν γυρίσουμε τον ήλιο από την άλλη θα πάψουμε άραγε να ονειρευόμαστε;
Κοιτάζεις τη θάλασσα.
Ένας γλάρος φωνάζει το όνομά σου.
Μην τον ακούσεις.
Τι σημασία έχουν οι λέξεις μπροστά στο γαλάζιο;
Από τα μάτια σου γλιστράει η θάλασσα.
Ό,τι χτίζεται με θάλασσα δε σβήνει ποτέ.
Μένει εκεί κι αναδύεται σε κάθε παφλασμό των κυμάτων.
Μέσα σου και γύρω σου η θάλασσα.
Στις φλέβες σου η θάλασσα.
Αλίμονο αν προδώσουμε το γαλάζιο.
Η θάλασσα δε θα κλάψει -ποτέ δεν κλαίει
Άγρια και μετέωρη θα τραγουδάει τη φυγή,
καθώς θα χάνεται στην απέναντι όχθη των πραγμάτων.
Ύστερα όμως
πού θα ακουμπήσουμε την ψυχή μας όταν συστέλλεται και βαραίνει;
Πού θα αναζητήσει η νοσταλγία μας καταφύγιο;
Πού θα βρούμε φύκια να σκεπάσουμε τη μοναξιά μας
και πού κοχύλια να ακούσουμε τη φωνή μας;
Πώς θα γευτούμε το άρωμα του παραδείσου;
Πώς να νιώσουμε το χάδι της αγάπης και πώς το μειδίαμα του πόνου;
Χωρίς τη θάλασσα δε μας μένει τίποτα.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Φαρμακευτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον και η προσήλωσή της στο αντικείμενο σπουδών της, στον άνθρωπο και την υγεία, είναι αδιαμφισβήτητα και άμεσα συνυφασμένα με το ανήσυχο πνεύμα της. Ωστόσο, από πολύ μικρή ηλικία πίστεψε στη δύναμη της συγγραφικής πένας, γιατί ένιωσε πως οι λέξεις αναπνέουν, ενώ στοιβαγμένες στη σειρά, αποκτούν ένα βάθος ασύλληπτο. Έτσι, έχει επιλέξει να πορεύεται παρέα με το αστείρευτο μεράκι της, την τέχνη της γραφής και ιδιαίτερα της ποίησης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε ορισμένους εκ των οποίων διακρίθηκε. Υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας στο blog του TEDxUoM 2019. Τον περασμένο χρόνο ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε έντυπη ποιητική συλλογή.
Πέρα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, αγαπά τις ξένες γλώσσες, τα ταξίδια, την έντεχνη μουσική και τις τέχνες στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη αδυναμία στο θέατρο, χάρη στον ιδιαίτερο παλμό και τη μαγεία του. Νοσταλγική και ταυτόχρονα αεικίνητη, απεχθάνεται τη στασιμότητα και πιστεύει στη ζωή και το φως. Όπως άλλωστε της αρέσει να δανείζεται από το Γ. Ρίτσο: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.»
