Μήδεια – Ιάσονας

Σύμφωνα με το μύθο της Αργοναυτικής Εκστρατείας, η Μήδεια, κόρη του βασιλιά της Κολχίδας και προικισμένη με μαγικές δυνάμεις, ερωτεύτηκε τον Ιάσονα και, ενάντια στον πατέρα της, τον βοήθησε να υπερβεί τα εμπόδια και να πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Στη συνέχεια, τον ακολούθησε στο ταξίδι της επιστροφής, παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο (ή τρία) παιδιά. Αρχικά ο Ιάσονας σεβόταν και τιμούσε τη σύζυγό του, αργότερα όμως αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση του βασιλιά Κρέοντα και να παντρευτεί την κόρη του Κρέουσα (ή Γλαύκη).  Η αρχή της επιστολής μοιάζει να συνεχίζει προηγούμενο διάλογο. Ως πιθανότερη ερμηνεία θεωρείται η φαντασίωση αυτού του διαλόγου μέσα στο ταραγμένο μυαλό της Μήδειας.

«Ο Αιήτης υποδέχεται ως φιλοξενούμενους τους νεαρούς Πελασγούς, κι εσείς οι Έλληνες αναπαύετε τα μέλη σας πάνω στα κεντημένα μαξιλάρια μας.

Και τότε σε βλέπω. Και τότε αρχίζω να σε γνωρίζω. Ήταν η αρχή της καταστροφής μου. Σε είδα και χάθηκα. Δεν πήρε η καρδιά μου φωτιά με τις συνηθισμένες φλόγες, αλλά φούντωσε σαν δάδα από πεύκο που ανάβει μπροστά στους μεγάλους θεούς.

 Κι ήσουν ωραίος, κι εμένα με έσερνε το πεπρωμένο μου. Τα μάτια σου με τύφλωσαν. Προδότη, το ένιωσες- γιατί ποιος μπορεί να κρύψει τον έρωτα; Λάμπει, και προδίδεται  από την ίδια του τη λάμψη!»

Αρχή της καταστροφής. Αγαπώ αυτή τη φράση. Αγαπώ να τη χρησιμοποιώ. Σε αυτόν. Τον εκάστοτε έναν. Όταν. Έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι πιο δυνατό από εσένα. Όταν. Ένας χείμαρρος ενέργειας κατακλύζει μεμιάς. Μεμιάς. Κάθε επιφάνεια σάρκας. Ζηλευτή. Αυτή η στιγμή. Να την ξεστομίσω. Ξανά. Και ξανά.


 

Γράφει η Κατερίνα Καραβαγγέλη.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΕρωτικό, Κώστας Ουράνης
Επόμενο άρθροΔεύτερη παρουσία, Κώστας Μόντης
Η Κατερίνα Καραβαγγέλη γεννήθηκε το Καλοκαίρι του 1990 στη Δράμα. Αεικίνητη και ανήσυχο πνεύμα από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Από μικρή ηλικία την γοήτευε η κίνηση και η μυθολογία. Έψαχνε να βρει τον εαυτό της κάπου ανάμεσα στις αρχετυπικές μορφές των μύθων και τα βήματα του χορού. Ασχολήθηκε με διάφορα είδη χορού από κλασσικό μπαλέτο μέχρι φλαμένκο και σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τελικά, την κέρδισε η κίνηση και έγινε δασκάλα γιόγκα. Παραδίδει μαθήματα Prana Vinyasa Flow και αφηγείται με το δικό της τρόπο ιστορίες, συνδυάζοντάς τες με την παιδική γιόγκα, τη μουσικοκινητική και άλλες μορφές τέχνης. Αγαπά... Τα βιβλία, τα παιδιά, τη μουσική και τις πανταχού πηγές φωτός. Εμπνέεται… Από τα παιδικά βιβλία και τον έρωτα. Απολαμβάνει… Να τρώει στο πάτωμα και να κάνει βραδινές βόλτες υπό το φως της Σελήνης. Δεν μπορεί να αντισταθεί... Σε ένα κομμάτι πίτσα και στα πατατάκια. Γοητεύεται… Από την αυθεντικότητα των ανθρώπων και την αρμονία των λέξεων. Οραματίζεται... Έναν κόσμο όπου ο καθένας θα κινείται στο δικό του ρυθμικό παλμό, θα ανασαίνει ελεύθερα και θα τραγουδάει την προσωπική του μελωδία, όπου και όπως την έχει αυτός ονειρευτεί. Οτιδήποτε αποπνέει αέρα τέχνης και αγάπης. Οτιδήποτε στο χωροχρόνο ερωτικό. Οτιδήποτε από έρωτα για έρωτα. Ένα ποίημα. Ένα απόσπασμα λογοτεχνικό. Ένα χωρίο θεατρικό. Ένα τραγούδι. Μία κριτική. Μία ταινία. Μία φωτογραφία. ‖Lettere d’amore‖ Η στήλη της στο περιοδικό Ologramma.