Ανυποψίαστο, ελάχιστο απόγευμα…

Το σώμα που λάτρεψε τον ήλιο και που τώρα υποκρίνεται,

το δέντρο στην πεθαμένη θάλασσα

έσμιξε τη μνήμη

του καλοκαιριού

με τα δικά σου μάτια.

 

Τώρα γλιστρώ κάπου-κάπου κι ακούω το δέντρο

που μιλάει.

Συμβαίνει κάποτε να μιλούν τα δέντρα,

όταν τροποποιείς μια κατάσταση

και δεν σ’ εμποδίζει το κυριακάτικο εμβατήριο,

ή κάτι που ήταν άξιο ν’ αγαπηθεί και ισορρόπησε

τη λύπη του μέσα στην πείρα.

 

Το βράδυ, όμως, υπάρχουν οι ανεπαίσθητες υποψίες

και τότε θέλεις να κουβεντιάσεις, ή να πας σ’ ένα θέατρο,

ή οτιδήποτε άλλο,

αρκεί αυτό το βράδυ να γυμνωθεί από λέξεις,

όπως κάποιος που προχωρώντας για τ’ απόσπασμα

θυμήθηκε πως είχε ξεχάσει τα γυαλιά του.


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο«Μυστικά με τον μπαμπά», Αργυρώ Μουντάκη από τις Εκδόσεις Διάπλαση
Επόμενο άρθροΜυθιστορία με Απόλλωνα
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.