Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
Ιδιοτέλεια, του Γιάννη Τρανού
Ξεμάκραινα από όλους
Και από όλα
Το κορμί μου
Αυτοπυρπολήθηκε
Τιμωρήθηκα
Για τις ειδεχθής
Μου πράξεις
Ανοίγω μια τρύπα
Στο χώμα
Η γη είναι θεός
Μπαίνω μέσα στο Θεό
Σαν το ημίφως της πανσελήνου
Τόξο σήμερα το φεγγάρι
Κι εγώ βέλος στην φαρέτρα του
Στύβω το μυαλό
Μα δεν βγαίνει τίποτα
Άλλωστε οι νεκροί
Δεν έχουν μυαλό
Και επομένως
Δεν σκέφτονται
Η ιδιοτέλεια
Είναι το στοιχείο
Που διακατέχει
Όλους μας
Τους θνητούς
Ό, τι δίνεις παίρνεις
Είναι το μότο των πολλών
Ειδεχθείς πράξεις
Η διαθήκη μου
Το νταλαβέρι μου
Με αυτό
Που ονομάζουμε ζωή.