Μὲ πῆρες κουρέλι χωρὶς ὄνομα,
χωρὶς πρόσωπο συγκεκρημένο, κάτι σὰν
τοὺς παλιάτσους στὸ τσίρκο ποὺ βάφονται
ὅσο πιὸ δυνατὰ μποροῦν γιὰ νὰ πείσουν
τοὺς ἄλλους ποιοὶ εἶναι καὶ μέσω αύτῶν τὸν ἐαυτό τους,
άλλὰ πάντα ὅλο καὶ κάτι βρίσκεται νὰ τοὺς προδώσει:
ἡ ρυτίδα στὸ στόμα ποὺ κατεβαίνει άνελέητη,
τὸ κοκκινάδι τὸ ὕποπτο καὶ ἰδίως τὸ βλέμμα,
τὸ βλέμμα ἐκείνου ποὺ πολλοί τὸν ἔφτυσαν,
πολλοί τοῦ πέταξαν λεμονόκουπες, τὸν λοιδώρησαν.
Κρύβονται τότε κάτω άπό τὴ σκάλα τοῦ τσίρκου
καὶ βγάζουν τὸ καθρεφτάκι άπ’ τὸ φαρδύ πανταλόνι
καὶ σιγά σιγά διορθώνονται. Ἄν ρίξουν λίγη
πούντρα παραπάνω, ἡ λάσπη άπὸ τὸ δάκρυ θὰ κρυφτεῖ.
Ὅλα έν τάξει κι ὁ Διευθυντὴς τούς παίρνει
ἀπὸ τὸ χέρι καὶ, νὰ, τὰ φῶτα τὰ χειροκροτήματα.
Κάπως ἔτσι. Ὅπως ἐσὺ μὲ πῆρες στὴ βρύση
καὶ μοῦ ἔριξες χοῦφτες νερὸ νὰ φύγουν,
νὰ φύγουν τὰ ψιμμύθια καὶ νὰ φανοῦν οἱ χαρακιὲς,
τὸ παρελθὸν μου, ποὺ λένε. Μὲ ἑνοποίησες
από τη συλλογή Οι εφιάλτες, εκδ. Καστανιώτη, 1974
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
