Θεσσαλονίκη- Αθήνα

Αύγουστος 2019

 

Οι μέρες περνούσαν κι ένα πέπλο μαγείας τύλιγε ακόμη πιο σφιχτά τον αλαβάστρινο λαιμό του. Η θνητή του φύση δεν έμελλε να αποκαλυφθεί.

Να’ ταν οι Μοίρες που είχαν σταλάξει στα χείλη του αθάνατο νερό;

Μην ήταν ο Δίας που είχε καρφώσει στα μπλε του μάτια δύο πολυμήχανους κεραυνούς;

Ή μήπως η Κίρκη που σιγοτραγουδούσε κάθε βράδυ το πιο γλυκό της ξόρκι;

Απ’ τους ξανθούς βοστρύχους του έσταζε πάντα μία στάλα μέλι. Μέλι ανακατεμένο με μελάνθιον δαμασκηνόν.

– Εσύ. Θυμίζεις πρίγκιπα. Εγώ. Θεά της τύχης. Της ευτυχούς συγκυρίας του πιο όμορφου, απροσδόκητου συμβάντος. Του μη προβλέψιμου, ανίκητου έρωτα.

Είπε. Η φεγγαρένια. Κι αποκοιμήθηκε. Δεν ήταν όνειρο. Ήταν Δεκαπενταύγουστος.

 


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροO Αλκίνοος Ιωαννίδης μόνος επί σκηνής στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
Επόμενο άρθροCrystal Heart / Buddha Bar
Η Κατερίνα Καραβαγγέλη γεννήθηκε το Καλοκαίρι του 1990 στη Δράμα. Αεικίνητη και ανήσυχο πνεύμα από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Από μικρή ηλικία την γοήτευε η κίνηση και η μυθολογία. Έψαχνε να βρει τον εαυτό της κάπου ανάμεσα στις αρχετυπικές μορφές των μύθων και τα βήματα του χορού. Ασχολήθηκε με διάφορα είδη χορού από κλασσικό μπαλέτο μέχρι φλαμένκο και σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τελικά, την κέρδισε η κίνηση και έγινε δασκάλα γιόγκα. Παραδίδει μαθήματα Prana Vinyasa Flow και αφηγείται με το δικό της τρόπο ιστορίες, συνδυάζοντάς τες με την παιδική γιόγκα, τη μουσικοκινητική και άλλες μορφές τέχνης. Αγαπά... Τα βιβλία, τα παιδιά, τη μουσική και τις πανταχού πηγές φωτός. Εμπνέεται… Από τα παιδικά βιβλία και τον έρωτα. Απολαμβάνει… Να τρώει στο πάτωμα και να κάνει βραδινές βόλτες υπό το φως της Σελήνης. Δεν μπορεί να αντισταθεί... Σε ένα κομμάτι πίτσα και στα πατατάκια. Γοητεύεται… Από την αυθεντικότητα των ανθρώπων και την αρμονία των λέξεων. Οραματίζεται... Έναν κόσμο όπου ο καθένας θα κινείται στο δικό του ρυθμικό παλμό, θα ανασαίνει ελεύθερα και θα τραγουδάει την προσωπική του μελωδία, όπου και όπως την έχει αυτός ονειρευτεί. Οτιδήποτε αποπνέει αέρα τέχνης και αγάπης. Οτιδήποτε στο χωροχρόνο ερωτικό. Οτιδήποτε από έρωτα για έρωτα. Ένα ποίημα. Ένα απόσπασμα λογοτεχνικό. Ένα χωρίο θεατρικό. Ένα τραγούδι. Μία κριτική. Μία ταινία. Μία φωτογραφία. ‖Lettere d’amore‖ Η στήλη της στο περιοδικό Ologramma.