Το όνομα του Ντοστογιέφσκι συνδέεται με βαθιά νοήματα, δύσβατα μονοπάτια και δυσεπίλυτα ζητήματα. Ο αναγνώστης θεωρεί πως πιθανότατα ένα βιβλίο με ψυχοκεντρικό χαρακτήρα είναι κουραστικό και δυσνόητο. «Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ» αποτελεί εξαίρεση παρότι ο συγγραφέας δεν αποτάσσεται του βασικού μοντέλου γραφής του.
Ο Ντοστογιέφσκι δημιουργεί τον κεντρικό ήρωα με όλη την κακή του διάθεση. Ένας άνθρωπος της υψηλής κοινωνίας, ο Βιελτσανίνοβ, εκπίπτει της θέσης του, αποστρέφεται τα κοινά και αποφασίζει να μην εμπιστεύεται ούτε τον εαυτό του. Η εσωστρέφεια τον οδηγεί σε μια σκληρή αυτοκριτική∙ θυμάται καθετί μεμπτό που έχει πράξει και βιώνει για πρώτη φορά την ντροπή. Μέσα σε όλα, βέβαια, δεν χάνει την αυτοκυριαρχία του και την φυσική του κακεντρέχεια. Ένας άνδρας με εγωιστική αξιοπρέπεια που κρίνεται ανάξιος εμπιστοσύνης όμως γίνεται συμπαθής όντας διπλωμάτης, ευφυής και εξαιρετικά εκλεπτυσμένος.
Ο Βιελτσανίνοβ συναντά έναν άνδρα από το παρελθόν και ξεκινά μεταξύ τους ένα ταξίδι αναπόλησης και μυστηρίου. Μέσα από τις διαμάχες των δύο ανδρών, ο Ντοστογιέφσκι ξεδιπλώνει την ψυχοσύνθεση ενός συζύγου αιώνια πιστού και αποκαλύπτει τον ρόλο αυτού στον κοινωνικό μικρόκοσμο. Ο γάμος, η φιλία, η εμπιστοσύνη, ο έρωτας, η γονική ευθύνη αποτελούν κυρίαρχες έννοιες που βασανίζουν τους ήρωες και δημιουργούν μεταξύ τους μία σχέση μίσους και αλληλεξάρτησης.
«Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ» αποτελεί έργο καλαίσθητο αν και η ηθική φαίνεται αξία που προσπερνάται. Δυο κοινωνικές αλήθειες – η συζυγική εξάρτηση και το απατηλό φαίνεσθαι, ξετυλίγονται στα μάτια του αναγνώστη και παρουσιάζουν τη δυναμική τους στην κοινωνική ενδοχώρα.
Η Μελπομένη είναι νομικός. Αγαπάει το φθινόπωρο, τα βιβλιοπωλεία, την τηλεόραση. Πιστεύει πως οι μέρες πληθαίνουν με την αφή, την πίστη και τον άνθρωπο. Το Ολόγραμμα φιλοξενεί τις συλλογές και τις διαθέσεις της. Γεννήθηκε το ‘94, έμαθε να διαβάζει με λεξικό και να γράφει. Σκέψεις της συνοδεύουν τις φωτογραφίες σας.
