Μερικές φορές στη ζωή είσαι και το πιόνι και η σκακιέρα. Πότε λευκό και πότε μαύρο. Πότε ο βασιλιάς και πότε το άλογο. Θέλει σοφία εσωτερική για να διακρίνεις κάθε φορά τον ρόλο σου. Να μπορείς να κινηθείς σωστά, ανάλογα με τις περιστάσεις.

Δεν είναι όμως πάντα εύκολο. Εσύ διαλέγεις τον ρόλο σου; Κι αν όχι, ποιος; Κι εσύ γιατί τον αποδέχεσαι; Κι αν δεν τον αποδεχτείς, σε ποια χέρια θα τον αφήσεις; Είναι λιγότερο ή περισσότερο ασφαλή από τα δικά σου;

Μεγάλη υπόθεση τα χέρια. Σου, τους, των. Άλλοτε μικρά κι άλλοτε μεγάλα, με την ίδια δύναμη, με λιγότερη δύναμη, κοφτερά μακρινά ή κοφτερά αγαπημένα, δίκαια ή άδικα, λάθος ή σωστά, τα χέρια είναι πάντα εκεί.

Να σε τραβήξουν επάνω ή κάτω, να σε βγάλουν απέναντι ή να σε χάσουν. Κι όμως… Πάντα αυτά θέλουμε. Σε αυτά κατευθυνόμαστε για να ξεχάσουμε και να αγαπηθούμε. Για να κλάψουμε και να γιορτάσουμε. Σε χέρια γεννιόμαστε και σε χέρια πεθαίνουμε. Σε αναζήτηση των χεριών μια ζωή στη ζωή μας.

Τυχερός ο άνθρωπος που βρέθηκε από τη φωτεινή τους πλευρά. Που είδε μέσα τους το γέλιο και το χάραμα. Που δεν ένιωσε φόβο, πόνο, απόρριψη και πίκρα. Που τα χέρια δεν τον γέλασαν. Που μόνο του γελούσαν απέραντα και πάντα δικά.

Που τον κράτησαν γερά και τον συντρόφευσαν σε δρόμο ίσιο και σε βουνό. Που του τραγούδησαν, που έγιναν πρόσφορο να μεταλάβει κι από τις χούφτες τους δεν χανόταν νερό. Χέρια χάδι, χέρια βάλσαμο, χέρια αντοχή, χέρια αγκαλιά κι ανάσα, χέρια σφιχτά, χέρια ουρανός, χέρια ζωή και θάλασσα. Χέρια που όπου κι αν μπουν στη σκακιέρα, όποιο πιόνι κι αν είναι, δεν θα πληγώσουν ποτέ.

 

Γιατί στις ρίζες τους θα γεννιέται διαρκώς η φωνή της αγάπης.


 

Μαρία  Ι. Χρονιάρη – Sandhu.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο«Fragmenti»: Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής του Νίκου Χιωτίνη
Επόμενο άρθρο|Κική Δημουλά
Η Μαρία Χρονιάρη γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από τα Ανώγεια της Κρήτης. Σπούδασε τηλεόραση, έκανε σεμινάρια σκηνοθεσίας και εργάστηκε ως οπερατέρ. Έχει συγγράψει τρεις προσωπικές ποιητικές συλλογές, μια συλλογή πεζών κειμένων και έχει συμμετάσχει στην συγγραφή μιας συλλογικής ποιητικής έκδοσης. Στο θέατρο έχει σκηνοθετήσει την παράσταση της ομάδας IlluminArti Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου, από το ομώνυμο βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου. Τον Μάιο του 2019 παρουσιάστηκε στο θέατρο ΜΠΙΠ η παράσταση «Αγέννητη Γη» σε σκηνοθεσία της ίδιας. Ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος στην ομότιτλη ποιητική συλλογή της, που κυκλοφορεί από τις Εκδ. Σοκόλη. Η «Αγέννητη γη» βραβεύτηκε ως «Βιβλίο της χρονιάς» από τον Ε.Π.Ο.Κ (Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων) σε Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό. Για την παράσταση «Αγέννητη Γη» βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων για την προσφορά της στον πολιτισμό. Το Μετά από αυτό που προηγήθηκε είναι το έκτο βιβλίο της.