Μην έχοντας στοιχεία για το αντίθετο, θα πω πως
εσύ, είσαι πρότυπο απαράμιλλης τελειότητας.
Στο απόγειο της νιότης σου,
εγώ, γονατίζω εμπρός στο μεγαλείο σου.
Σε συγκρίνω μονάχα με αψεγάδιαστο διαμάντι
εσύ, που είσαι η παντοτινή μου αγάπη
και μοιάζεις με τριαντάφυλλο που ποτέ δεν μαραίνεται.
Εγώ, γονατίζω εμπρός στην ομορφιά σου.
Οι ιστορίες φαντασίας που μου διηγείσαι
κατατροπώνουν την αφέλεια που έχει ο ρεαλισμός μου.
Μια άλλη διάσταση για να συνυπάρχουμε οι δυο μας,
εκεί που η έννοια της αλήθειας παύει να είναι σύνθετη.
Μία δίνη συναισθημάτων γεννιούνται
καθώς αιωρούμαι μαζί σου στη σφαίρα του αλτρουισμού.
Τα διαπεραστικά, ανακριτικά σου μάτια μοιάζουν να φλέγονται
όταν αντικρίζουν τα δεινά αυτού του κόσμου.
Θα πέθαινα για εσένα –
Η Λευκοθέα Μαρία Γκολγκάκη εργάζεται εδώ και 23 χρόνια ως καθηγήτρια Αγγλικών ενώ στο παρελθόν δούλεψε ως freelancer, γράφοντας βιβλία αγγλικών που διδάσκονται σε φροντιστήρια. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε και με την ποίηση. Η πρώτη της συλλογή με τίτλο: «16 of Me», εκδόθηκε το 2019 σε Νέα Υόρκη και Λισσαβόνα από το λογοτεχνικό περιοδικό Adelaide Literary Magazine ενώ μέρος αυτών συνεχίζουν να εμφανίζονται σε διάφορα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά στην Αμερική. Το άρθρο της, The Whole World Leads a Life of Uncertainty, εκδόθηκε επίσης στην Αμερική τον Απρίλιο του 2020 από τις εφημερίδες, The Sentinel και Tri-town Tribune. Παράλληλα, αρθρογραφεί για δύο ηλεκτρονικές σελίδες, το «Unspotted» και το «Μεταξύ μας». Το παιδικό της μυθιστόρημα με τίτλο «Μα τι Φαντάστηκες!», εκδόθηκε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο το Μάρτη του 2021.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
