Εξαντλημένος αφήνομαι
μέσα σε μια θλίψη διαρκή,
στραπατσάρω την επιθυμία της ψυχής.
Άρχισα να σκαρφαλώνω,
να βγω απ’ τη διαδοχή
άμπωτης και παλίρροιας
από μια ευθεία άχρωμη,
με συνέπειες
κακώσεις σοβαρές και σημάδια ανεξίτηλα.
Μια συγκίνηση ασύλληπτη
επιδρά πάνω μου.
Ψάχνω διακαώς
για τα ίχνη σου στη φύση,
στα όμορφα τοπία,
στη νύχτα, στο λυκαυγές.
Η αδύναμη ανθρώπινη θέληση
στροβιλίζεται,
γίνεται έρμαιο του έρωτα.
Άρχισα να ξεφυλλίζω τη ζωή,
στις τελευταίες σελίδες
σωπαίνω,
μέσα μου στοιβάχτηκαν
οι ανέμελες στιγμές του πάθους
η ψυχή έτσι ετοιμάστηκε
για να πετάξει.!
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
