και αυτά που είναι τ’ όνειρο
ένα καλοκαίρι
έν’ άνθος
το γέλιο σου
κι είναι όνειρο
γιατί δεν θα μπορούσε να είναι
άλλο τίποτε
και με ρώτησαν τότε:
που ταξιδεύεις
που ταξιδεύω
και δεν είχαν μάθει
για την εποχή του έρωτα σου
και με ρώτησαν
αν υπάρχει επιστροφή
και δεν είχαν μάθει
για τα πλοία
που αναχωρούν μια νύχτα
και μετά είναι σαν να μην υπήρξαν
ποτέ σε λιμάνι αταξίδευτα
και με ρώτησαν τι αγαπώ σε σένα
και δεν είχαν μάθει
πως δεν υπάρχει απάντηση επαρκής
Για το ασύλληπτο
αρκέστηκα να μιλήσω για
ρητορικά ερωτήματα
___________________________________________________
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
