Από τον ποταμό-σεντόνι, τη λάβα-κουβέρτα
τη σιωπή σε πράσινα μάτια βουτηγμένη
το χρόνο που σωριαζόταν μέσα μου κομμάτια
θρυμματισμένος απ’ την αοριστία της ερωτικής ώρας
απ’ όλη την ευημερία τότε
συγκινούμαι μονάχα σαν θυμάμαι
το χνουδάκι στον αφαλό.
Να ‘βλεπες λοιπόν πώς καθόταν εκεί
σαν από κάποιο σύννεφο μιας άλλης αλήθειας
να ‘χε κατέβει, παγιδευμένο
περίμενε το δάχτυλο μιας σκοτεινής ζωής
-της δικιάς μου- να το ελευθερώσει
απ’ τη φυλακή της σάρκας
για να ενωθεί ξανά μ’ όλα τα χνουδωτά πράγματα
χωρίς αιτία
που πετούν και στέκονται και χαίρονται
χωρίς αιτία.
«Δεν υπάρχει πρόσωπο», λένε
μπαινοβγαίνουν στις νύχτες και στο χτες
κι ούτε που ξέρουν τι θα πει ζωή του άλλου
συγκεκριμένη κι αφοπλιστική
στον αφαλό μόνο γίνονται ορατά για μια στιγμή
χωρίς αιτία
κι ούτε που ξέρουν τι θα πει σώμα ή παρελθόν
κι ούτε που…
*Από τη συλλογή «Ποίηση, 1963-2011», της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ
*εκδόσεις Καστανιώτη.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
