Ετικέτα: Δημήτρης Καρπέτης

Ελάχιστα τα εχέγγυα για να προσεγγίσουμε την υπέρβαση. Στον ουρανό μείναν πια τα φεγγάρια με μια θηλιά στο λαιμό, να αχνοφέγγουν. Στον καιάδα πετάχτηκαν οι ατέλειες της αγάπης και η αδύναμη εκδοχή του...

Ατενίζουμε το θαμπό φως, τον άγνωστο βυθό, τα λουλούδια στο βάζο μαραμένα να ικετεύουν για λίγο νερό. Ασθμαίνοντας ταξιδεύουμε μέσα στις νύχτες, ο φόβος αποξένωσε τις ανάσες, το χαμόγελο στα μάτια μας. Μεσουρανούν...

Λέξεις που τρέμουν, καθώς ταλαντεύονται στις άκρες των χειλιών. Ανάσες που ομορφαίνουν τη μελαγχολία του έρωτα. Στις άκρες των χειλιών μας σκοντάφτουν τα ανομολόγητα πάθη. Ένα αεράκι που χαϊδεύει τη σάρκα που περιφρονά ακόμα...

Μάτια που ισορροπούν στο ξεχείλισμα του ήλιου. Μάτια υγρά που ζωγράφισαν με δάκρυα το βαθυγάλαζο ουρανό. Όνειρα που φυγαδεύτηκαν κάποιες νύχτες γεμάτες μ'αστραπές. Μια πίκρα αποτύπωμα στα μέρη της καρδιάς, μια ζωή...