Ετικέτα: Δημήτρης Καρπέτης

Μια μεταμφίεση της καρδιάς περιμένει στον καθρέφτη. Άναυδος ψηλαφίζω τα φριχτά αποστήματα της οδύνης κατάλοιπο των λεπτών καθώς αδειάζει η κλεψύδρα. Βεβηλώνουμε το χρόνο που μας δόθηκε με τη λογική του...

Περπατώ στους δρόμους με σακάκι φθαρμένο. Λιγοστεύω, οι λέξεις μακρόσυρτες αναζητούν σιωπή. Στο μυαλό στοιχειώνουν οι ώρες οι δύσκολες. Στα τζάμια των καφέ χαϊδεύω με το χνώτο μου το είδωλο σου. Ανταλλάξαμε λέξεις στα...

Στην προσωρινή συνήθεια του χρόνου κολυμπώ γυμνός, κατεβαίνω στο βυθό απομεινάρια ονείρων αφημένα στο τέλμα του πυθμένα ξεχασμένα. Φυλλοροούν οι κανόνες της ζωής, οι χρησμοί των παθών καθόρισαν το σχήμα της πραγματικότητας. Στην...

Ξενυχτώ ανήμπορος, ανασαίνω δύσκολα σε έναν ουρανό φιμωμένο εκτεθειμένο στις παρανομίες των σπάταλων ψυχών. Το σχήμα της ζωής γκριζάρει, μια πλήρης περιστροφή ανανεώνει τον κύκλο της. Απαγορεύονται οι μεταμεσονύχτιες επαφές εκθέτουν την αξιοπρέπεια...

Ένα μέλλον ισχνό αναπαύεται τις νύχτες. Στο καταφύγιο της μνήμης θαμπώνουν τα όμορφα χρόνια. Ο χρόνος σμιλεύει τη σιωπή, στοιχειώνει τη λαγνεία του σώματος, τη σύρει στο βυθό. Μπροστά στον...

Ο ήχος της λάμας ενός μαχαιριού φτιασιδωμένου με εφιάλτες θολερούς καρφώθηκε σε μια καρδιά που κρατάει μέσα της δάκρυα και λυγμούς πίκρες,χαρές κι ανασασμούς. Αδιέξοδοι οι δρόμοι της νύχτας φιλοξενούν τις στάλες των...

Ελάχιστα τα εχέγγυα για να προσεγγίσουμε την υπέρβαση. Στον ουρανό μείναν πια τα φεγγάρια με μια θηλιά στο λαιμό, να αχνοφέγγουν. Στον καιάδα πετάχτηκαν οι ατέλειες της αγάπης και η αδύναμη εκδοχή του...

 Ο λυκόφως απλώνει τα πλοκάμια στον εσωτερικό μου κόσμο. Η νοσταλγία του έρωτα χαϊδεύει τις χειμωνιάτικες ώρες. Σχίζουν την ομίχλη οι σταγόνες της ταραχής, ...

Ατενίζουμε το θαμπό φως, τον άγνωστο βυθό, τα λουλούδια στο βάζο μαραμένα να ικετεύουν για λίγο νερό. Ασθμαίνοντας ταξιδεύουμε μέσα στις νύχτες, ο φόβος αποξένωσε τις ανάσες, το χαμόγελο στα μάτια μας. Μεσουρανούν...

Τα φώτα σβήνουν υποχωρούν οι απαιτήσεις της σάρκας. Μια καρδιά συνεχίζει να πάλλεται ανεξέλεγκτα, γλιστρά στη βροχή,στο όραμα, ένα σώμα ιδρωμένο στον ωκεανό των στάσιμων νερών του. Σώματα τρυφερά σε μονοπάτια δύσβατα σεργιανούν, αρνούνται να υποταχθούν. Μέρες...