Ετικέτα: Δημήτρης Καρπέτης

Το δάκρυ βαθαίνει, διαβρώνει τις ψυχές. Καταμεσής του πιο όμορφου τοπίου χάθηκαν οι ίσκιοι μας. 'Εγειραν πάνω στην κατάπτωση. Η ψυχή μας σε πλήρη ...

Στις άδειες παλάμες κείτονται οι άγγελοι των ονείρων μας. Μια μαγεία που έσβησε στο χάος. Το μόνο που θυμάμαι δυο μάτια να προσπαθούν με μια χούφτα χώμα ...

Βλέπω πάνω στη θάλασσα την αντανάκλαση μιας σαστισμένης ζωής να προσπαθεί να αποφύγει τις ακτίνες του ήλιου... Στεφάνια πεταμένα τα όνειρα να σωπαίνουν στα αζήτητα. Μέρες ανύποπτες, μέρες που ο χρόνος υφαίνει το...

Λέξεις που τρέμουν, καθώς ταλαντεύονται στις άκρες των χειλιών. Ανάσες που ομορφαίνουν τη μελαγχολία του έρωτα. Στις άκρες των χειλιών μας σκοντάφτουν τα ανομολόγητα πάθη. Ένα αεράκι που χαϊδεύει τη σάρκα που περιφρονά ακόμα...

Τις στιγμές των δακρύων οι αναπνοές μας ακουμπούν την καρδιά. Μυστικά θαμμένα να καιροφυλαχτούν τις νύχτες, να ξεγλυστρούν από την παρακμή της ύλης. Ένας λυγμός,χάδι να σφηνώνεται καταμεσής του στήθους. Μυστικά που θάφτηκαν στα...

Μερεύοντας τα λόγια τα άγρια, χαϊδεύοντας τις ρωγμές στα χαμόγελα που χάθηκαν, πληγές μέσα στη νύχτα που απλά έχουν ματώσει. Ψυχικές διαδρομές που αυτοακυρώνονται βλέποντας το φάντασμα της σάρκας στον καθρέφτη της αλήθειας. Δρόμοι...

Χρόνια τώρα στον ίδιο μονότονο σκοπό χωρίς ρυθμό ,χωρίς πνοή ,χωρίς ζωή... Λείπει η αλήθεια που γαληνεύει τα όνειρα λείπει το όνειρο που αποζητά η σκονισμένη μας ψυχή... Ατέρμονη προσπάθεια σε λάθος...

Οράματα υπό την επήρεια άδειων συναισθημάτων Αύρες κενών ψυχών περιφέρονται στο μεγάλο δρόμο της καρδιάς Το σκοτάδι καλύπτει τα πάντα, αχνό φως, στάλα ζωής ζυγώνει... Αύρες κενών ψυχών καλύπτουν τις πράξεις του...

 Άφησε την πόρτα μισάνοιχτη μάνα να αφουγκράζομαι την ανάσα σου, να σε προσέξω... μήπως και μπορέσω να ξεπληρώσω το δώρο της ζωής που μου χάρισες...! Carpe.

Μου αρκούν μια αναπνοή, λίγο χαρτί, ένα μολύβι, μια ηλιαχτίδα να περνά απ'τα παλιά παραθυρόφυλλα για να ζω. Τόσο λίγα, μα τόσο πολλά συγχρόνως. Ένα φτερούγισμα, μια έκφραση συναισθημάτων, ένα φως...δηλαδή ζωή. Μια...