Ετικέτα: Erich Fried

Πες πού να χαράξω τʼ όνομά σου; Στον ουρανό; Είναι τόσο ψηλά Στα σύννεφα; Είναι τόσο φευγαλέα Στο δέντρο που κόβεται και καίγεται; Στο νερό που παρασύρει τα πάντα; Στο χώμα που ποδοπατείται και μέσα του...

Είμαι τόσο κουρασμένος που σαν διψώ με τα μάτια κλειστά την κούπα σηκώνω και πίνω Γιατί αν τα μάτια ανοίξω εκείνη δε βρίσκεται εδώ κι είμαι κουρασμένος για να σηκωθώ και τσάι να φτιάξω Είμαι τόσο...

(Die nichtnure)   Όχι μόνο οι εφημερίδες όχι μόνο οι φωνές από πίκρα και φόβο κι όχι μόνο ο αγώνας δρόμου με το ταχυδρομείο που λογαριασμούς φέρνει μαντάτα και γράμματα λυπηρά   Όχι μόνο...

(Dann)   Σαν η ευτυχία σου ευτυχία δεν είναι τότε μπορεί ο πόθος σου πόθος να μείνει κι η νοσταλγία σου ακόμη νοσταλγία αληθινή Κι η αγάπη σου ακόμη αγάπη να μείνει σχεδόν θαρρείς...

Έχω μάτια γιατί βλέπουν εσένα έχω αυτιά γιατί εσένα ακούν Στόμα έχω γιατί φιλά εσένα Έχω άραγε τα ίδια μάτια και αυτιά εσένα σαν δεν βλέπουν δεν ακούν; Το στόμα άραγε το ίδιο σαν...

Όχι εσύ χάριν της αγάπης αλλά χάρη σ’ εσένα η αγάπη (κι ακόμη για χάρη δική μου) Όχι επειδή πρέπει ν’ αγαπήσω αλλά επειδή πρέπει ν’ αγαπήσω εσένα Ίσως επειδή είμαι αυτός που είμαι μα σίγουρα επειδή εσύ είσαι αυτή που είσαι