Ετικέτα: Γιάννης Ρίτσος

(απόσπασμα)   Κείνη η καρέκλα. Πάντα. Εκεί που καθόσουν. Αμετακίνητη. Έλεγες: είμαι εσύ, εσύ, εσύ. Κι εγώ; Εσύ κ’ ήρθες. Χιλιάδες φορές ξανάπα τ’ όνομά σου.   Δεν σε είπα. Τ’ όνομά σου ανεξάντλητο.         *Γυμνό σώμα, Γιάννης Ρίτσος

Εσύ – το αίμα μου… Εσύ το ξέρεις.     *Γιάννης Ρίτσος

Κείνα που θέλεις να φωνάξεις μην τα Πεις. Εκείνο που αποσιωπάς (το μόνο) Σωστά μιλάει.         *Γιάννης Ρίτσος

Δε μας νοιάζει τι θα αφήσει το φιλί μας μέσα στο χρόνο και στο σκοτάδι   Αγγίξαμε το μέγα άσκοπο που δε ζητά το σκοπό του.   Ο Θεός πραγματοποιεί τον εαυτό του στο...

Όταν λείπεις, δεν ξέρω που είμαι. Το σπίτι αδειάζει.    

Με το κόκκινο του αίματος είμαι. / Είμαι για σένα.  Άλλη κατοικία δεν έχω. / Κατοικώ στο σώμα σου.     

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις, να ' ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις, να ' ρχονται...

Ι. Τὸ σῶμα -λέει- στὴ γενική: τοῦ σώματος καὶ γενικὰ τὸ σῶμα ἄλλη λέξη πυκνότερη δὲν ἔχω παίρνω τὴ νάϋλον σακούλα μπαίνω στὰ λαϊκὰ ἑστιατόρια μαζεύω ψαροκόκαλα γιὰ τὶς ἄγριες γάτες τῆς...

Τώρα αρχίζω να σε θαυμάζω πάλι με διαφορετικό τρόπο.      

Όμορφη μέρα- δεν την αντέχω να μην είσαι εδώ.   _______________________________________________