Ετικέτα: Γιάννης Ρίτσος
Οι γειτονιές του κόσμου, Γιάννης Ρίτσος
Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,
να ' ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
να ' ρχονται...
Μικρὴ σουΐτα σὲ κόκκινο μεῖζον, Γιάννης Ρίτσος
Ι.
Τὸ σῶμα -λέει-
στὴ γενική: τοῦ σώματος
καὶ γενικὰ τὸ σῶμα
ἄλλη λέξη πυκνότερη δὲν ἔχω
παίρνω τὴ νάϋλον σακούλα
μπαίνω στὰ λαϊκὰ ἑστιατόρια
μαζεύω ψαροκόκαλα
γιὰ τὶς ἄγριες γάτες τῆς...
|Γιάννης Ρίτσος
Όμορφη μέρα-
δεν την αντέχω
να μην είσαι εδώ.
_______________________________________________
|Γιάννης Ρίτσος
Με το κόκκινο του αίματος είμαι.
/ Είμαι για σένα.
Άλλη κατοικία δεν έχω.
/ Κατοικώ στο σώμα σου.
Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, Γιάννης Ρίτσος
(Ανοιξιάτικο βράδυ. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μια ηλικιωμένη
γυναίκα, ντυμένη στα μαύρα, μιλάει σ' έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει
φως. Απ' τα δύο παράθυρα μπαίνει ένα...
|Γιάννης Ρίτσος
Το απερίφραστο –έλεγε-
Εξοστρακίζει το ποίημα.
Ας είναι.
Προτιμώ το σώμα σου.
Προσέγγιση, Γιάννης Ρίτσος
Μιλούσε για μυστικές αρτηρίες,
για σιωπηλά εφόδια,
για κείνο το ανάλαφρο βάρος στις πλάτες
όταν η Μαρία λύνει την ποδιά της και κοιτάει απ’ το παράθυρο,
όταν δυο...