Ετικέτα: Κική Δημουλά

Πρωί κι όλα του κόσμου στημένα στην ιδεώδη απόσταση μιας μονομαχίας. Τα όπλα έχουν διαλεχτεί τα ίδια πάντα, οι ανάγκες σου, οι ανάγκες μου. Αυτός που θα μέτραγε ένα δύο...

Πάλι σε συγχωρώ πάλι σε ονειρεύτηκα αύριο πάλι αύριο θα σου το ξαναπώ πάλι θα μου ζητήσεις λογική εξήγηση πάλι θα σου απαντήσω ότι να αντέξεις είναι το ζητούμνεο όχι να καταλάβεις.      

Στην κόρη μου   Μου είπες αύριο θα΄ρθω να σε δω τι προτιμάς μεσημεράκι ή απόγευμα όποτε θέλεις σου απάντησα εμένα μου αρκεί ένα περίπου πότε κι αν στο ζητώ...

Σοῦ ἔτεινα προσέγγιση ἀλλὰ ἤδη χαιρετισμὸ μοῦ ἔστελνε τὸ χέρι σου ἀπογειωμένο σὲ ὕψος ἀσφαλείας του πάνω ἀπὸ δυὸ χιλιάδες πόδια ὑπολογίζω.   Ἄξιον ἀπορίας τὰ κατάφερα τηλαισθαντικὸς ἀεροπειρατὴς νὰ...

Σκορπίζουν τῶν δακρύων οἱ μεγάλες συγκεντρώσεις. Μνήμη καὶ παρὸν ψάχνουν νὰ κρυφτοῦν ἀπὸ τὴ διαύγειά τους.   Ἀραιὰ ποῦ καὶ ποῦ καμιὰ τουφεκιὰ πότε ἀπὸ κεῖνο τὸ εὐκρινὲς χαράκωμα ἡ λύπη...

Τοις μετρητοίς μην παίρνεις την απώλεια. Είναι τερατολόγος μελοδραματική. Κακώς σπεύδεις να προμηθεύεσαι μεγάλο μήκος λύπης. Θα σου περισσέψει   διότι ολόκληρο, όλο μαζί τίποτα δε χάνεται. Διαρκώς θα υπολείπεται κάτι δικό...

Ευχές κροτίδες και φιλήματα ανταλλάσσουν οι άγιες μέρες μεταξύ τους κι εγώ χτυπώ την πόρτα σου   όχι για να εισέλθω μολονότι κατάλληλο είναι το σώμα που φορώ με προϋπηρεσία...

Είμαι σχεδόν χωρίς επάγγελμα τώρα.   Νεότερη κατασκεύαζα κυρίως διαμαρτυρίες. Αλλά και μεταχειρισμένες καταστάσεις μάζευα που μεταποιούσα εύκολα σε πρωτοτυπίες και παραφορές. Στρωμένη δουλειά. Ευπορούσα.   Τώρα επιδίδομαι στο άσκοπο. Ίσα ίσα τα προς το ζην: επιβαίνω...

Aπορούν κάθε φορά οι ξενοδόχοι που ζητώ μονόκλινο δωμάτιο στην πρόσοψη. Mε κοιτάζουν σαν ν’ απαιτώ θάνατο με θέα.   Έβαλα ενέχυρο τη θάλασσα κι είπα να κάνω φέτος...

6 Ιουνίου 1931 - 22 Φεβρουαρίου 2020   Ο έρωτας δε θέλει χρόνο. Θέλει ταχύτητα. Είναι απόκτηση, μονοπωλιακό είδος. Θέλεις τον άλλον δικό σου. Δεν τον μοιράζεσαι. Είναι ένα...