Ετικέτα: Κική Δημουλά
Η κακοκαιρία των προσχημάτων, Κική Δημουλά
Το ανέβαλες.
Κακοκαιρία μεγάλη,
πέσανε χιόνια
κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι,
μεγάλη ολισθηρότης.
Καλά έκανες.
Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία
προς τι να έρθει;
(“ΠΟΙΗΜΑΤΑ”, Εκδόσεις Ίκαρος, 2011)
Τα «υπέρ» της συνήθειας, Κική Δημουλά
Με φόρεσες –σε φόρεσα,
εκλογή μονοφόρι.
Πρώτα απ’ την καλή.
Με γύρισες μετά το μέσα έξω,
είχαν παρατριφτεί οι άκρες και οι μόστρες,
είχαν στραβοστομιάσει κι οι κουμπότρυπες
–θυμίζανε σιωπές...
Φωτογραφία 1948, Κική Δημουλά
Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε κῆπος κάποτε.
Στὸ ἄλλο χέρι
κρατῶ πέτρα.
Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση.
Ὑπόνοια καμιὰ
ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις,
προγεύομαι ἄμυνες.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε...
Mια μετέωρη κυρία, Κική Δημουλά
Βρέχει...
Μία κυρία ἐξέχει στὴ βροχὴ
μόνη
πάνω σ᾿ ἕνα ἀκυβέρνητο μπαλκόνι.
Κι εἶναι ἡ βροχὴ σὰν οἶκτος
κι εἶναι ἡ κυρία αὐτὴ
σὰν ράγισμα στὴ γυάλινη βροχή.
Τὸ βλέμμα της...
ΕΥΦΛΕΚΤΗ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ, Κική Δημουλά
Ἀσυγχώρητη ἀπροσεξία
νὰ μοῦ στείλεις ἐπὶ χάρτου ἐφημερίδας
ὁλοσέλιδή τη φωτογραφία σου
μὲ ἀναμμένο τὸ τσιγάρο της.
Ἂν ἔπιανε φωτιὰ ἡ παραλαβή;
Ποιὰ πυροσβεστικὴ
ψυχραιμία εἰς μάτην θὰ καλοῦσα
σὲ ποιὸ...
Δεν έχεις τι να χάσεις, Κική Δημουλά
Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ
φτωχικὰ ἀλλὰ τίμια.
Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ
κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.
Μόνο καμιὰ φορὰ
σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει
ἡ περιέργεια
- ὄφις προγενέστερος
καὶ πιὸ...
Γράμμα, Κική Δημουλά
Ὁ ταχυδρόμος,
σέρνοντας στὰ βήματά του τὴν ἐλπίδα μου
μοῦ ῾φερε καὶ σήμερα ἕνα φάκελο
μὲ τὴ σιωπή σου.
Τὸ ὄνομά μου γραμμένο ἀπ᾿ ἔξω μὲ λήθη.
Ἡ διεύθυνσή...
Παράκλησις, Kική Δημουλά
Αὐτὴ τὴ μέρα
ἄφησε νὰ σοῦ ἐμπιστευτῶ τὴν ἱστορία μου:
Μελαγχολικός της ζωῆς ἄνεμος εἶμαι
ποὺ νυχτώθηκα καὶ ἀπόμεινα σ᾿ ἕνα χθὲς ἀνάλγητο.
Ἔλα λοιπόν, καὶ μὲ τὰ...
Γη των απουσιών, Κική Δημουλά
Τώρα θὰ κοιτάζεις μία θάλασσα.
Ἡ διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω
στὴ συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν ἀπουσιῶν
ἔτσι σὲ βρίσκει:
πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία.
Ἐκεῖ δὲν ἔχει ἀκόμα νυχτώσει
κι ἂς...
Κονιάκ Μηδέν Αστέρων, Κική Δημουλά
Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.
Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ
τοῦ ἀνώφελου.
Σιγὰ σιγὰ...
Top
Οι τουλίπες του Σπινόζα, Χάρης Βλαβιανός
Δικό σου
«Όταν επιτέλους λάμψει το φεγγάρι
δεν θα ’χουμε ανάγκη άλλους παραδείσους,
αρχαίες μελωδίες,
άρπες, φλογερά πνευστά.
Απόψε ποθούμε μια ευτυχία λιγότερο πλαστή,
λουλούδια κόκκινα, κίτρινα, αληθινά
που τ’ άρωμά...
