Ετικέτα: Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου

Συγχώρεσέ τον Κύριε που θα παρουσιαστεί αναμάρτητος και δε θα 'χη απάντηση όταν τον ρωτήξης: "Εσύ τι έκανες τόσα χρόνια Εσύ πού σπαταλήθηκες τόσα χρόνια".    

Να γυρίζεις - αυτό είναι το θαύμα - με κουρελιασμένα μάτια με φλογωμένους κροτάφους απ' την πτώση να γυρίζεις στην καλή πλευρά σου. Πεσμένος αισθάνεσαι την κόλαση που είναι η...

Τους φίλους σας να σκέφτεστε χωρίς αιτία και μνήμη, έτσι αμίλητους σκυφτούς να περπατούν έντονα να τους σκέφτεστε να κλαίτε μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν και δεν ξέρετε πώς...

αχ μάτια μου τι δειλός που μου 'χεις γίνει! εγώ σου' δωσα όλα εκείνα που μπορούσα και άλλωστε σε άφησα να με φωνάζεις Γιώτα δε λέω, ήσουν...

Λοιπόν, τόλυσες τόσο απλά το πρόβλημά σου, φίλε μου. Κι' όσο που σκέφτομαι πως στο γυμνάσιο δεν τα κατάφερνες καθόλου στα προβλήματα. Αλήθεια πως δεν είναι τα σχολεία μα...

Σιχαίνομαι ν' ακολουθώ, σιχαίνομαι και να καθοδηγώ. Να υπακούω; Όχι! Και να κυβερνώ; Ούτε και τούτο! Όποιος δεν φοβάται τον εαυτό του, φόβο δεν προκαλεί. Και μόνον...

Δεν κλαίω. Αυτό που βλέπεις στα μάτια είναι υγρασία στα τοιχώματα του σώματος.   Το ζεστό μέσα. Το παγωμένο έξω.   Η διαφορά θερμοκρασίας τους·   τι απρόσεχτη σκευή ο χαρακτήρας μου.  

"…Φτωχές γυναίκες, μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες, τίμιες ή σπιτωμένες, ακόμα κι άλλες εκείνες του σκοινιού και του παλουκιού, γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού, νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά...

για δες πάλι κείνος ο τύπος που κάθεται μόνος σήμερα βρέχει όταν βρέχει και πάντα δηλαδή φορά γκρίζα άλλο δε λένε από κείνον και για τούτον εγώ μιλάω, χαλάλι τους...

Θα ήθελα κάπως αλλιώς ν' αγαπιούνται τα πράγματα στριμωγμένα σ' ένα μικρό δωμάτιο που να είναι μπάνιο κουζίνα μαζί κι υπνοδωμάτιο εντός και το καθιστικό η μία χρήση να...