Ετικέτα: Μιχάλης Γκανάς

Κάποια παγωμένα πρωινά βγαίνω απ’ το σπίτι αχνίζοντας ύπνο φιλιά αγάπη και κοντοστέκομαι κοιτάζοντας το σύννεφο που θα θαμπώσει σε λίγο το παρμπρίζ μου.    

Που θες να βρω μέσα στον κάμπο ποιά μαργαρίτα διάλεξε για να ντυθεί το μυστικό σου.    

— Εσύ δεν θα πεθάνεις. — Μάζεψε τη φωτιά. — Πεθαίνουν οι μανάδες; Δεν πεθαίνουν. — Όχι. Κοίταξε μην καείς. — Κι η μάνα του Νικόλα γιατί πέθανε; —...

Από χάδι σε χάδι έγινε βότσαλο. Καμιά παλάμη δεν τη θυμάται.    

Οι μέρες κι οι νύχτες μου κι όλος ο χρόνος που πέρασε.   Αφημένος εδώ ένα τίποτε ή ένα σημάδι κάτω από το γλόμπο του ήλιου. Καίει το σκοτάδι αθόρυβα καταναλώνει...

Να μην κοιτάς, λοιπόν, μα να παρατηρείς. Γιατί η παρατήρηση έχει διάρκεια. Κι η διάρκεια είναι πάθος. Η διάρκεια είναι πάθος. Ένα πάθος που σιγοκαίει. Σύμφωνοι χωρίς φλόγες αφού...

Η διάρκεια είναι πάθος. Ιδιαίτερα στην αγάπη. Σου το λέω εγώ που αγαπώ τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια χωρίς να το ξέρουν. Μεταξύ μας για μένα τους αγαπώ. Μου κάνει...

Η διάρκεια είναι πάθος. Ιδιαίτερα στην αγάπη. Σου το λέω εγώ που αγαπώ τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια χωρίς να το ξέρουν. Μεταξύ μας για μένα τους αγαπώ. Μου κάνει...

Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε, εγώ το λέω φονικό, μην πάει ο νους σου στο κακό με το μπαμπάκι θα σφαχτούμε. Με λίγα λόγια, ένα νεύμα, με ένα...

Τι ωραία που είσαι αγαπημένη μου. Τα μάτια σου σαν περιστέρια Πίσω από το πέπλο σου. Κοπάδι γίδια τα μαλλιά σου Που κατεβαίνουν τις πλαγιές, Κοπάδι κουρεμένα πρόβατα τα...