Ετικέτα: Νικηφόρος Βρεττάκος

Μια μυγδαλιά και δίπλα της, εσύ. Μα πότε ανθίσατε; Στέκομαι στο παράθυρο και σας κοιτώ και κλαίω. Τόση χαρά δε την μπορούν τα μάτια. Δος μου, Θεέ μου, όλες τις στέρνες...

Σου στήνω μια καλύβα στους αιώνες των αιώνων, έναν κήπο να περπατάς, ένα ρυάκι να καθρεφτίζεσαι, μια πλούσια πράσινη φραγή να μη σε βρίσκει ο άνεμος που...

Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί· μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ’ τον ήλιο να σου το στείλω να ντυθείς....

Το πιθανότερο είναι πως δεν θα με ρωτήσει κανείς τι την έκαμα την ψυχή μου. Όμως, εγώ χρωστώ μιαν απόκριση πριν κλείσω τον έμμετρο μονόλογό μου. …………Λοιπόν, την ψυχή...

Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ. Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους. Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται. Ὅμως,...

Ἂν μποροῦσες νὰ ἀκουστεῖς θὰ σοῦ ἔδινα τὴν ψυχή μου νὰ τὴν πᾶς ὡς τὴν ἄκρη τοῦ κόσμου. Νὰ τὴν κάνεις περιπατητικὸ ἀστέρι ἢ ξύλα ἀναμμένα γιὰ τὰ...

Δε με κατάλαβες, όλη τη νύχτα ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα, πάλευα - όλη νύχτα. Ο αγέρας επέμενε. Άπλωσα τότε τις...

Παίρνω και βγάζω περίπατο την ψυχή μου κάθε που αρχίζει να σκληραίνει το χαμόγελο της. Μου το λέει πεθύμησα τη βροχή, τον ήλιο πάνω απ’ τα βουνά...

στὸν ποιητὴ Θανάση Παπαθανασόπουλο     Ὁ ἥλιος μοιράζεται σὲ κομμάτια μέσα στοὺς ποιητές. Εἶναι τὸ ἀντίδωρο ποὺ ὁ Θεὸς διανέμει στοὺς ἐντολεῖς του.   Συμμετέχουμε στὴν ὑπόθεση τοῦ φωτός.   Ἐνῶ φτιάχνουν...

Ας ζητήσουμε λίγα από το νέο χρόνο. Την καλή αντάμωση μόνο. (Από την χειρόγραφη κάρτα του Νικηφόρου Βρεττάκου για την Πρωτοχρονιά του 1974).