Ετικέτα: Οδυσσέας Ελύτης

  Το μεγαλύτερο θάρρος, το πιο υπολογίσιμο, είναι αυτό που διαθέτει ο ανώνυμος άνθρωπος.      

“Ετσι συχνά όταν μιλώ για τον ήλιο μπερδεύεται στη γλώσσα μου ένα μεγάλο τριαντάφυλλο κατακόκκινο αλλά δεν μου είναι βολετό να σωπάσω”  

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς Μες στη μέση της θάλασσας Από μόνο το θέλημα της αγάπης,...

Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να...

Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει, σιγά-σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια! Eτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί, έτσι...

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το...

Τόσο μου ομόρφηνες τη δυστυχία - που ξέρω: Μόνο σε Σένα θα το πω παλιά θαλασσινή Σελήνη μου.   Ήτανε στο νησί μου κάποτες εκεί που αν...

Έπεσα για να κολυμπήσω κι άφησα την καρδιά μου πίσω Άφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μας στην άμμο Πέρασαν όλες οι κοπέλες με τα μαγιό και...

  (απόσπασμα)   Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από...

Εύκολα που περνώ απ’ τα μάτια σου στον ουρανό απ’ το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας απ’ το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το...