Ετικέτα: Pablo Neruda
Γυναίκα μήλο σάρκινο, Pablo Neruda
Γυναίκα, μήλο σάρκινο
και άρωμα από φύκια,
γυναίκα από πηλό και φως
κι ολόγιομο φεγγάρι,
τάχα ποια λάμψη σκοτεινή
βγαίνει απʼ τις κολόνες σου
και ποια πανάρχαιη νυχτιά
σε σένα αγγίζει...
Ίσως η απουσία είναι παρουσία, Pablo Neruda
'Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο...
Ασκημούλα μου, Pablo Neruda
Ασκημούλα μου,
είσαι σαν αχτένιστο κάστανο.
Ομορφούλα μου,
είσαι όμορφη σαν τον άνεμο.
Αγάπη μου,
σʼ αγαπώ, όπως και να ʼσαι.
Ασκημούλα μου,
πού είναι κρυμμένα τα στήθια σου;
Κι εγώ θα...
Μικρή και τριανταφυλλένια, Pablo Neruda
Είσαι μικρή και τριανταφυλλένια
μικρή τριανταφυλλένια
κι άλλες φορές, μικρούλα και γυμνή
νομίζω πως χωράς μες στην παλάμη μου
που έτσι δα να κάνω,
σε σφίγγω και σε φέρνω
μπροστά...
Για να ακούς μόνο εμένα, Pablo Neruda
Για ν’ ακούς μόνο εμένα
τρυφερεύουν ώρες ώρες
τα λόγια μου
και γίνονται σαν τις πατημασιές των γλάρων
στην άμμο του γιαλού…
Είναι θύελλες ζαλωμένο το πρωινό
μες στο κατακαλόκαιρο.
Σαν...
Το Γέλιο σου, Pablo Neruda
Πάρε μου το ψωμί, αν θες,
πάρε μου τον αγέρα, μα
μη μου παίρνεις το γέλιο σου.
Μη μου παίρνεις το ρόδο,
τη λόγχη που τινάζεις,
το νερό που...
Γυναίκα που αγάπησα, Pablo Neruda
Γυναίκα που αγάπησα
γυναίκα που έχασα
κορμί μου, σάρκα μου.
Αυτήν του χωρισμού την ώρα
σε ψάχνω και σε τραγουδώ.
Γυναίκα που αγάπησα
γυναίκα που έχασα
κορμί μου, σάρκα μου.
Το στόμα...
Μ’αρέσεις άμα σωπαίνεις, Pablo Neruda
(Απόσπασμα)
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτειά. Κι άμα κλαις μου αρέσεις, απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ’...
Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, Pablo Neuda
Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, γιατί να,
πώς να το πω, μου ‘ναι μεγάλη η μέρα,
και θα σε περιμένω σαν στους σταθμούς εκείνους
που...
Ο πηλοπλάστης, Pablo Neruda
Όλο σου το σώμα έχει
κούπα ή γλύκα προορισμένη σε μένα.
Όταν σηκώνω το χέρι
βρίσκω σε κάθε μέρος ένα περιστέρι
που με περίμενε, σαν
να σε είχαν, αγάπη...
Top
Ιανουάριος, Margaret Atwood
Κρουστή ευωδιά άσπρων ναρκίσσων:
Ιανουάριος, χιόνι παντού.
Παγώνουν οι σωλήνες απ’ το κρύο.
Τα σκαλιά της εισόδου γλιστράνε. Προσοχή!
Τη νύχτα το σπίτι τρίζει.
Έμπαινες κι έβγαινες κατά βούληση,
όμως...
