Ετικέτα: Pablo Neruda

Τραγουδάς κι η φωνή σου μες στον ήλιο το σιτάρι της μέρας ξεσπυρίζει, μιλάν τα πεύκα στη χλωρή του γλώσσα: κελαηδάν τα πουλιά όλα του χειμώνα. Τα υπόγεια...

Στον βραδιάτικο ουρανό μου επάνω είσαι σαν σύννεφο, το δε χρώμα σου και το σχήμα είναι όπως ακριβώς μου αρέσουν. Είσαι δικιά μου, είσαι δικιά μου, γυναίκα με...

Μ' αρέσει μες στη νύχτα να σε νιώθω Μ' αρέσει μες στη νύχτα να σε νιώθω κοντά μου, αθώρητη στον ύπνο σου, σοβαρή κι ερεβένια, ενώ εγώ...

Είμαι πεινασμένος για το στόμα σου,τη φωνή σου, την κόμη σου και μες στους δρόμους διαβαίνω νηστικός, σιωπηλός, δε με βαστάει το ψωμί, η αυγή μ'...

Όταν τα χέρια σου έρχονται, αγάπη μου, προς τα δικά μου, τι μου φέρνουν πετώντας; Γιατί σταμάτησαν στα χείλη μου, ξαφνικά, γιατί τα αναγνωρίζω σάμπως τότε, πριν να τα είχα αγγίξει, σάμπως...

Τη νύχτα ονειρεύομαι πως εσύ και εγώ είμαστε δυο φυτά που ψήλωσαν μαζί, με ρίζες μπλεγμένες, και πως εσύ γνωρίζεις το χώμα και τη βροχή, όπως το στόμα μου, γιατί...

Τα "Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο", η δεύτερη συλλογή του Νερούδα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1924, από τις εκδόσεις Νασιμιέντο της...

(12 Ιουλίου 1904 - 23 Σεπτεμβρίου 1973)   «Δεν ξέρω οι άλλοι πώς αγαπούν, δεν ξέρω πώς αγαπήθηκαν άλλοτε, εγώ σε κοιτάζω και σε ερωτεύομαι, κι έτσι ζω»     *...

Από τους γοφούς σου ως τα πέλματα σου θέλω να κάνω ένα μακρύ ταξίδι.   Είμαι πιο μικρός κι από έντομο.   Προχωρώ απ’ αυτούς τους λόφους, έχουν το χρώμα...

Σε έχω μετά βίας αφήσει, είσαι μέσα μου, κρυσταλλένια, ή τρέμοντας, ή με ανησυχία, πληγωμένη από μένα, ή κυριευμένη από αγάπη, όπως όταν τα μάτια σου κλείνουν μπροστά στο...