Ετικέτα: Ποίηση

Εσύ μ’ αυτόν Εγώ μ’ αυτήν Κανένας δε μπορεί να πεί ότι δεν Επιλέξαμε Μονάχα λέμε πως οι επιλογές μας ήταν Λάθος.   *Αλέξης Ανδρής

Φιλοσοφείς τρυφερότητα χωρίς φιλοσοφία· στέργεις αιωνιότητα μονάχα με το βλέμμα· είσαι μια ζωντανή βαθειά σελίδα σώματος π’ αστράφτει σε παρθενικότητα. Ο χρόνος είν’ ακόμη για σένα            ...

Δέ μπόρεσα, νά σ’ αντικαταστήσω με κάνεναν. Όχι γιατί ήσουν αναντικατάστατος. Απλώς γιατί, από έρωτα σέ έρωτα πάντα μεσολαβεί λίγο κενό.     Ντίνος Χριστιανόπουλος

Αφήνουμε τον χρόνο να υπάρξει Διατάζουμε τον χρόνο που δεν υπήρξε Βάζουμε δυο σώματα σε εφαρμογή/με κομμένη την ανάσα Τ’ αποχωρίζουμε βίαια Κόβουμε από την ρίζα τον τρόπο...

Μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου βρῆκα τὸ πατρικό μου σπίτι νὰ κοιτάζει, μὲς ἀπ᾿ τὶς φυλλωσιές, σὰν ἄλλοτε, τὴ δύση.   -μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ...

Τι έγινε η χαρά της ζωής που καταχτούσε την κάθε στιγμή ακόμα κι όταν η μέρα ξημέρωνε δυσοίωνη; Τώρα πόνος κανένας δε μαστίζει το κορμί αλλά το μέσα το αλυσοδένει ένας...

Θέλω να ξέρει πάντως Πως όλες τις νύχτες Που κοιμήθηκα στο πλάι της Ακόμα και οι ανώφελοι καβγάδες Ήταν ό,τι πιο εξαίσιο     Και οι δύσκολες λέξεις που Πάντα φοβόμουν να...

Και συ τα δέχεσαι με απελπισία αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις. Άλλα ζητεί η ψυχή σου και γι’ άλλα κλαίει.     *Η σατραπεία, Κωνσταντίνος Καβάφης

Συνέχισε να κατεβαίνει τα ξύλινα σκαλοπάτια μετρώντας τα βήματα που χάνονται σε κάθε τρίξιμο των ξύλων μα ως συνήθως έχανε τον λογαριασμό αφήνοντας κατά μέρος την εκτός τόπου...

Και τώρα που ξέρω πώς υπάρχεις σε τούτου το κόσμο σε πια λαχτάρα να εγκλωβίσω την ψυχή μου να μην βρεθεί να ακουμπήσει την δικιά σού;