Ετικέτα: Ποίηση

Μη φοβάσαι δεν κινδυνεύεις πια τ' απερίσκεπτα δάχτυλα του έρωτα να χωθούν στις παλιές πληγές και να πονέσεις πάλι. Ηρέμησε δε θα ξαναφωτιστεί με κλεφτοφάναρα οράματα της μόνιμης πια νύχτας ο ουρανός. Δε...

Από τότε που με γνώρισες Γνώρισα κι εγώ τον εαυτό μου Το σώμα μου το 'νιωθα πιο ξένο Κι από μια ήπειρο μακρινή Δεν εξεχώριζα Ανατολή από Νότο Ο ώμος...

Σκύψε αν μπορείς στη θάλασσα τη σκοτεινή ξεχνώντας τον ήχο μιας φλογέρας πάνω σε πόδια γυμνά που πάτησαν τον ύπνο σου στην άλλη ζωή τη βυθισμένη. Γράψε...

Η νύχτα επιδεινώνει τη μοναξιά καλλιεργεί τα κρυφά μας ερείπια. Η νύχτα επεξεργάζεται την ομορφιά καταρρακώνει την ικεσία μας.

Ο έρωτας μου για να απεικονίσει τις επιθυμίες μου Έβαλε τα χείλη σου στον ουρανό των λέξεων σου όπως ένα άστρο Τα φιλιά σου στη ζωντανή...

Ο άνεμος είν΄ένα άλογο άκου τον πως τρέχει για την θάλασσα, για τον ουρανό θέλει να με σηκώσει   Ακου τον άνεμο πως τριγυρνάει τον κόσμο για να πετάξει μακρυά   Κρύψε με...

Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σίγα σιγά και μπαίνεις. Φοράς άσπρο κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια. Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις. Έχω μείνει...

Αγκάλιασα την αυγή του καλοκαιριού. Τίποτε δεν σάλευε ακόμα στη μετώπη των ανακτόρων. Το νερό ήταν νεκρό. Οι κάμποι των ίσκιων δεν άφηναν το δρόμο...

Υπάρχουνε λύπες που κανείς δεν τις ξέρει. Υπάρχουνε βάθη που δεν τ΄ ανιχνεύει ο ήλιος. Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη. Και σιωπούν όλοι οι μάρτυρες. Τα μάτια...

Όλο και περισσότερο νιώθω σαν αυτόν που κέρδισε το λαχείο και έχασε τον λαχνό.