Ετικέτα: Ποίηση

Αγαπημένε, φώναξε με! Δυνατά φώναξέ με! Μη μ’ αφήνεις να στέκω στο παράθυρο τόση ώρα Στις γέρικες δεντροστοιχίες με τα πλατάνια δεν αγρυπνά πια το βράδυ έχουν αδειάσει. Κι...

Γυναίκα μεταιχμιακής ηλικίας γυμνή στο κρεβάτι μου. Τα μάγουλά της βαμμένα και το κορμί της μαραμένο στο φυσικό του χρόνο.   Την αγκάλιασα όπως το καμένο σπίτι που ο...

Ελίζα ήταν τ' όνομά της μόνο για λίγες εβδομάδες τότε που ήταν μωρό. Ελίζα, Λίλη. Σύντομα της το άλλαξαν σε Λιλ.   Κατόπιν, στο φούρνο που δούλευε, έγινε...

Δάκρυσες - κι' έβρεχε όλη μέρα ξεχείλισαν οι στέρνες και τα λούκια λάσπωσαν γλάστρες, λάσπωσαν μπουμπούκια και των ματιών μου λίγο η ξέρα.   Απ' των χεριών σου την...

Να είστε προσεκτικοί με τις λέξεις, Ακόμα και με τις θαυμαστές. Για τις θαυμαστές βάζουμε τα δυνατά μας · Μερικές φορές μαζεύονται σαν έντομα Κι αφήνουν όχι ένα...

Σ’ ένα χωράφι είμαι η απουσία του χωραφιού. Πάντα έτσι συμβαίνει. Όπου κι αν είμαι είμαι αυτό που λείπει.   Όταν περπατώ χωρίζω τον αέρα και πάντα ο αέρας εγκαθίσταται για να γεμίσει τα διαστήματα όπου πριν...

Ω, πόσο ήταν ωραίος έτσι, φιλημένος απ' το θάνατο, λίγο μετά από το σπασμό, λίγο πιο πριν από τη σήψη. Κλειστά τα μάτια και μισάνοιχτα τα χείλη του, λίγο μετά...

Σε θάβω και κλαίω κουρασμένη φωτιά Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω μπορώ να γελάω μπορώ να πετάω με δυο...

Θέλω να γράψω ποιήματα ηλιόλουστα επάνω στα ακρογιάλια των χεριών σου Θέλω να γράψω ποιήματα αχτένιστα επάνω στο αχτένιστο κεφάλι σου Θέλω να γράψω ποιήματα αδέσποτα Μισολιωμένα στο κατάξανθό...

Θα μπορούσα να γίνω κουμπί στην πλεκτή σου τη ζακέτα. Φτιαγμένο από εξαίσιο υλικό να περιμένω τ' ακροδάχτυλά σου για να νιώσω της υπάρξεως μου τον σκοπό: Να κάνω τα αδύνατα δυνατά ώστε...