Ετικέτα: Ποίηση

                        ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ     Λίλλυ Ιουνίου ΩΚΕΑΝΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ H νέα ποιητική συλλογή της Λίλλυ Ιουνίου Το «Ωκεάνιο...

Το πρωινό ανοίγει πάλι τους λάκκους των έργων του από πάνω κρέμεται το κάθε τέλος λουρίδες με κολλημένες τις μύγες της ευαισθησίας μας τα λεπτότατα αυτά έντομα της εσωτερικής φθοράς μας. Αλλά...

Εἶμαι μόνος. Βραδυάζει. Τί νὰ κάνω… Τὰ χέρια μου εἶναι τόσο ἀπελπισμένα! Τὰ χέρια μου εἶναι τόσο κουρασμένα! Τ᾿ ἀφήνω καὶ γλιστροῦν, ἀργὰ στὸ πιάνο…   Παίζω στὴ τύχη...

Όλο παίζεις, εσύ, κάθε μέρα, εσύ, με το φως του σύμπαντος κόσμου. Επισκέπτρια συλφίδα των νερών και των κήπων. Δεν είσαι δε μόνο εκείνη η χρυσή κεφαλή όπου...

(14 Νοεμβρίου 1938) (απόσπασμα) "Υπάρχουν, είπε, μυριάδες ενοχές, η αθωότητα όμως, είναι μία, μία και μόνη στη δική της χώρα και ούτε καν γνωρίζει τ' όνομά της. Έκθαμβη μέσα στα...

Ζωή σήμερα Χωρίς χτες και αύριο. Σε φαντάστηκα!   Σε φαντάστηκα Χωρίς αύριο και χτες. Σε φοβήθηκα!   Σε φοβήθηκα. Χτες, σήμερα, αύριο. Δεν έζησα;  

~ Νεφέλη Μια οπτασία αιθέρια πορπάτει αργά και παίζει μες τα έλη• την είδ’ αχάραγα, γυμνή• έν’ αεράκι γύρω της σα νυφικό τη ντύνει, κι ειν’ λαβωμένη...

Πάνω στον ήχο της φωνής σου τη ζωή μου στοίχειωσα. Αν σταματήσεις το τραγούδι θα τελειώσει ο κόσμος.

Στον Ηλία Πετρόπουλο Νὰ μὴν εἰρηνεύεις ἀνώφελα. Νὰ μὴν πολεμᾶς ἐπίσης ἀνώφελα. Ν' ἀγαπᾶς τὸν ἥλιο, μὰ ὄχι σὰν θεότητα. Ν’ ἀποστρέφεσαι τὴ σελήνη...

Ανυποψίαστο, ελάχιστο απόγευμα… Το σώμα που λάτρεψε τον ήλιο και που τώρα υποκρίνεται, το δέντρο στην πεθαμένη θάλασσα έσμιξε τη μνήμη του καλοκαιριού με τα δικά σου μάτια.   Τώρα γλιστρώ...