Ετικέτα: Ποίηση

Ποθώ το στόμα σου, τη φωνή, τα μαλλιά σου, Σιωπηλή πεινασμένη ενεδρεύω στους δρόμους, Το ψωμί δεν με τρέφει, η αυγή με ταράζει, Αναζητώ τον υγρό ήχο...

Απαλά γέρνει ο ήλιος. Τη μέρα αποχωρίζεται Ένας πεντακάθαρος ουρανός. Διαχέουν μοναξιά Σαν από πολύ μακριά Φωνές που πλησιάζουν. Προσβάλλεται άμα κολακεύει Αυτή η σπάνιας γοητείας ώρα. Δεν είν’ το πρώτο σημάδι Του...

Έλα, να λυπηθούμε εκείνους που έχουν μοίρα καλύτερη από μας. Έλα, φίλη μου, και θυμήσου πως οι πλούσιοι έχουν υπηρέτες και όχι φίλους, κι εμείς έχουμε φίλους...

Μόνο να στέκω απέναντί σου -εάν μπορώ να στέκω ορθός- να θάβεται στην αρετή σου νεκρός της σάρκας μου ο βυθός κι όντας για με συ αιώνιος γρίφος, σαν...

Κι όμως ο Χρόνος συνεχίζεται – Το λέω χαρούμενη σ’ όσους πονάνε τώρα – Θα ζήσουν  – Υπάρχει Ήλιος –   Δεν το πιστεύουν τώρα –   44 Ποιήματα & 3...

Μεταφέρω ἀπὸ τόπο σὲ τόπο τὴ λύπη μου, αὐτὸ τὸ καλύβι μὲ τὰ ἐλάχιστα πράγματα: τὰ χαρτιά, τὶς μνῆμες, τὶς πέννες μου. Τὸ πιὸ μεγάλο μου ἀπ᾿ ὅλα τὰ...

Υπάρχουν πράγματα που ακόμα θέλω να κρατάω κρυφά υπάρχουν πρόσωπα που δεν κατονομάζω μ’ όλο που συνεχώς απομακρύνονται κι ούτε που θα ‘ταν τρομερό αν αποκάλυπτα τα πάντα μόνο που...

στὸν ποιητὴ Θανάση Παπαθανασόπουλο     Ὁ ἥλιος μοιράζεται σὲ κομμάτια μέσα στοὺς ποιητές. Εἶναι τὸ ἀντίδωρο ποὺ ὁ Θεὸς διανέμει στοὺς ἐντολεῖς του.   Συμμετέχουμε στὴν ὑπόθεση τοῦ φωτός.   Ἐνῶ φτιάχνουν...

Δεν υπάρχουνε παράδεισοι χαμένοι Ο παράδεισος είναι κάτι που χάνεται καθημερνά Όπως καθημερνά χάνονται η ζωή, Η αιωνιότητα κι ο έρωτας. Έτσι επίσης χάνουμε την ηλικία Που, ενώ φαίνεται...

Ήταν μια τέλεια σύνθεση από παιγνίδια ερωτικά λευκών χεριών νωχελικά λυγίσματα κύκνειου τραχήλου χρυσές απετονιές βλεμμάτων κι αναλαμπές θεϊκών χαμόγελων. Λάθος μου, βέβαια, που θέλησα ν’ αναζητήσω το ανύπαρχτο. Μ’...