Ετικέτα: Ποίηση

Κάποτε είχα ένα φίλο, θα ΄ταν ως είκοσι χρονών και τʼ άρεσε να ταξιδεύει. Μου ΄λεγε: φίλε τα όνειρα έρχονται, φεύγουν, έρχονται με τα καράβια. Κι όταν...

"Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς. Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις...

Εύκολα που περνώ απ’ τα μάτια σου στον ουρανό απ’ το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας απ’ το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το...

I Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό, αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα, αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν...

Ποτέ δε θα συναντηθούν ξανά τα βλέμματά μας κι ούτε ποτέ θα γλυκαθούν οι πόνοι μου από σένα. Μα όπου πάω κι όπου σταθώ θα ʼχω στα μάτια τη...

(Απόσπασμα) Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας Μες απ' την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές. Ο...

Κάποιος εξημέρωσε, κάποτε, μια μοναξιά από θηρίο της ερήμου ζώο, την έκανε οικόσιτο κι ήτανε τρυφερή και διακριτική και στην αφή τόσο απαλή πιο απαλή ακόμα κι απο γάτα… Τώρα,...

έ! όχι και να λογίζεται καλός ορύκτης κείνος που καταχωνιάζει βαθιά στα έγκατα της γης την πάσα αλήθεια το κάθε μυστικό την όποια λύση!   πρέπει όλα να ειπωθούν πρέπει τα πάντα πια...

"…Φτωχές γυναίκες, μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες, τίμιες ή σπιτωμένες, ακόμα κι άλλες εκείνες του σκοινιού και του παλουκιού, γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού, νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά...

Στη μεγάλη νύχτα στη μικρή ημέρα στο μεγάλο ποτέ στο μικρό πάντα θα σ᾽ αγαπώ Αυτό του τραγουδούσε Η καρδιά-του επάνω-της μονότονα χτυπούσε Θά θελα ν᾽αγαπάς εμένα μοναχά Έλεγε πως...