Ετικέτα: Ποίηση

Δεν ξέρεις πότε αρχίζει ο έρωτας. Με ποια κίνηση, με ποια σιωπή. Ένα αναμμένο κερί, ένα κομμάτι μουσικής. Δεν ξέρεις πότε γίνεται. Ξέρεις όμως πότε έγινε. Θαρρείς πως...

Δεν θέλω τους αληθινούς ναρκίσσους - μηδέ κρίνοι μ' αρέσουν, μηδέ ρόδ' αληθινά. Τους τετριμμένους, τους κοινούς κήπους κοσμούν. Με δείνει η σάρκα των πικρία, κούρασι, κι'...

Πάντα στο ίδιο μέρος στο ίδιο μέρος σε συναντώ— γωνία Παύλου Μελά και Ομονοίας Να περιμένεις στον πολύ ήλιο με μια πελώρια ζωγραφιά στον ώμο σαν πόλη Οι τοίχοι της...

(13 Ιουνίου 1888 – 30 Νοεμβρίου 1935) Η αγάπη είναι συντροφιά. Μόνος στους δρόμους να περπατώ δεν ξέρω, γιατί μόνος να είμαι δεν μπορώ. Μια επιθυμία ζωηρή με...

Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή να κάνω έναν περίπατο στ’ αποκεφαλισμένα περιβόλια να δώ την ευωδιά της ρίγανης σκλάβα σε ματσάκια. Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι...

Κάποια παιδιά παίζουν με συρματοπλέγματα Τα εσώρουχα με συρματόσκοινα Κάποια πουλιά με καλώδια ηλεκτρικά Οι εραστές με ελατήρια Έτσι δημιουργείται το σχήμα Κάποιοι με πλάκες στα λατομεία Άλλοι μαζεύουν βότσαλα Κάποιοι...

Θέλω να πέσω στη θάλασσα των ματιών σου μα δεν ξέρω κολύμπι. Τάχα θα τρέξεις να με σώσεις ή θα μ' αφήσεις να πνιγώ;   _________________________________________________________

Σ’ αυτόν τον απερίγραπτο κόσμο βρεθήκαμε Δυό ευθείες της τεθλασμένης Να παλεύουμε για ένα άγγιγμα.    

Από λευκά χρυσάνθεμα σα χιόνι και σα γάλα λευκή λευκή ανθοβόλησε και ανάβρυσε όλ’ η σάλα Σε κάθε μου αλαβάστρινο και κρυσταλλένιο βάζο όλο ευωδιές με κάνουνε κι άθελα αναστενάζω! Καμέλιες πλημμυρίσανε τα...

Συγχώρεσέ με, φίλε μου, που ενώ είχαμε μαζί, σαν από κάποια συμφωνία μας μυστική, κινήσει για τη νευροπάθεια κ' είχαμε προχωρήσει κι' αρκετά στα σκοτεινά της μονοπάτια θαρρετά, έδειξα τόσην...