Ετικέτα: Ποίηση

...Ω, ναι, κι απόψε, όπως πάντα, πολύ θα το 'θελα να σε οδηγήσω εγώ στο λουτρό, να σε πλύνω με τα ίδια τα χέρια...

Αγριομυρίκη εν τη ερήμω επικατάρατος εν γη αλμυρά. . . Έτσι το θέλησα και μη ρωτάς Κι αν τώρα θλίβομαι είναι που σ’ αφήνω στους πέντε δρόμους δίχως...

Αγάπη είναι να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο χωρίς να μιλά Αγάπη είναι να μάθει ο ένας να σέβεται τον άλλο Η αγάπη είναι δώρο που...

Γεμάτη από σένα η άδεια αυτή σελίδα. Να σε πλάσω Θέλω Στη γυμνή σιωπή της νύχτας, Μαραμρένιο άσπρο άγαλμα σιγηλό Ανάμεσα στα χείλη μου και στον αέρα

Βαδίζει μες στην ομορφιά, όπως η νύχτα στον ανέφελο ουρανό που φωτίζεται από τα άστρα στο βλέμμα και στην μορφή της φοράει ό, τι πιο υπέροχο, λαμπερό...

Πλησίασε τώρα που τα νερά ανεβαίνουν Πλησίασε τώρα Η ομίχλη μας κρύβει απ’ τα περιττά βλέμματα Κι ο πάγος σκέβρωσε τα τελευταία ίχνη Των ξένων που πέρασαν Έτσι κανείς...

Κάθε φορά πού κοιτώντας σε στά μάτια βυθίζομαι, ἀφήνομαι - ἔπειτα αἰσθάνομαι σάμπως νά ἐπιστρέφω ἀπ’ τό διάστημα.  

Πριν από εσένα ήσουν εσύ; Έξω στο δρόμο δεν περνάει κανένας. Το φως του δωματίου πέφτει κάθετα τονίζοντας τα ζυγωματικά, σβήνοντας το σαγόνι μέσα στην ίδιαν απορία: «υπήρξαμε;»....

Στον κόσμο αυτό τα μάτια είναι, τίποτ’ άλλο δεν είναι. Όπου ομορφιά και ζωγραφιά τα μάτια έχουν τη χάρη, μάτια τον ήλιο χαίρονται και μάτια το φεγγάρι, τα μάτια σκύβουν...

(Zuflucht)   Φορές-φορές καταφύγιο ζητώ σε σένα από σένα κι από μένα απ’ την οργή μου για σένα την ανυπομονησία την κούραση απ’ τη ζωή μου που ελπίδες σαρώνει σαν τον θάνατο Σωτηρία ζητώ σε σένα απ’...