Ετικέτα: Ποίηση

Πάντα κάτι μὲ κρατεῖ καὶ μὲ φέρνει πίσω, στὸ καιρὸ ποὺ κάθε τί μοῦ ῾λεγε νὰ ζήσω. Ποὺ ὅλα, σκέψεις μου κρυφὲς κι ὅτι ζεῖ στὴ πλάση, δὲ μοῦ θύμιζε...

Ξενύχτησα για να σε δω να κοιμάσαι Ορισμένα πρόσωπα σβήνουν στον ύπνο Τα στόματα χωλαίνουν Φευγάτα μάτια αφήνουν πίσω πτώματα Ίσως θα μπορούσα να σου 'χω πει αντίο Μα...

Έτσι σκληρός που είναι τούτος ο καιρός, περίμενέ με θα τον ζήσουμε με κέφι. Δος μου το μικρό χέρι σου: θ' ανεβούμε και θα υποφέρουμε. θα πηδήσουμε και...

Ήταν αλλεργική στη γύρη, όπως μου είπε. Φταρνίστηκε απανωτά επτά φορές λουλούδια. Σταγονίδια με έραναν παρά την προσπάθεια να τα συγκρατήσει με την παλάμη της. Ποιος τώρα να πιστέψει ότι με αυτό τον τρόπο κόλλησα έρωτα.  

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι η φωτιά. Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια. Τις πνίγουν οι νεροποντές. Τις κυνηγούν οι βοριάδες. Δεν είμαι η φωτιά. Έλα κοντά μου. Δεν...

Όταν έρχεσαι σε μένα, απρόσκλητος, Κάνοντάς μου νόημα Σε αλλοτινά δωμάτια, Όπου στέκουν οι αναμνήσεις, Προσφέροντάς μου, καθώς σ’ ένα παιδί, Μία σοφίτα, συναντήσεις Ημερών τόσο λιγοστών, Μπιχλιμπίδια κλεφτών φιλιών, Ψευτοκοσμήματα από...

Έρχονται νύχτες όταν η θλίψη με χτυπά Και τότε σκέφτομαι Όλα μαζί τα παράδοξα που μου έλαχαν άλλοτε Ή τα αλλόκοτα που λένε ότι κρύβονται Στα βάθη τα...

Ένας βαθύς, μαύρος ύπνος πέφτει απάνω στη ζωή μου. Κάθ' ελπίδα μου, κοιμήσου. Κάθε αποθυμιά μου κοιμήσου. Τίποτε δε βλέπω πια, χάνονται όλα μες στη λήθη το καλό και το...

Η γυναίκα τελειοποιήθηκε. Το νεκρό της Σώμα φοράει το χαμόγελο του επιτεύγματος, Η παραίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας Κυλάει στις πτυχές της τηβένου της, Τα γυμνά της Πόδια μοιάζουν να λένε: Ήρθαμε...

Μείναν τα χέρια μου πάνω από σένα καθώς τα γεφυρότοξα πάνω απ’ το πόταμι που έσβησε. Μήτε ο χάρτης δείχνει το ποτάμι πια μήτε η μνήμη μου εσένα. Όμως...