Ετικέτα: Ποίηση

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες...

Μάτια που ισορροπούν στο ξεχείλισμα του ήλιου. Μάτια υγρά που ζωγράφισαν με δάκρυα το βαθυγάλαζο ουρανό. Όνειρα που φυγαδεύτηκαν κάποιες νύχτες γεμάτες μ'αστραπές. Μια πίκρα αποτύπωμα στα μέρη της καρδιάς, μια ζωή...

Αχ να φιλούσα τα δυο χείλη σου, τα πορφυρά σου χείλη, τόσο, τόσο τρελά και τόσο αχόρταγα, που απ’ τα φιλιά να τα ματώσω...   Να τα ματώσω τα...

Εκεί θα τα βρεις. Κάποιο κλειδί Που θα πάρεις Μονάχα εσύ που θα πάρεις Και θα σπρώξεις την πόρτα Θ’ ανοίξεις το δωμάτιο Θ’ ανοίξεις τα παράθυρα στο φως Ζαλισμένα τα...

Η υφή των μεθυσμένων. Ανάθεμά την. Πέρασαν δύο χρόνια κι ακόμα τρικλίζουν τα δάχτυλά μου από το άγγιγμα. Θυμάμαι σαν τώρα εκείνη τη Δανάη. Ξύπνησε σε λευκό ανοιξιάτικο φουστάνι. Παράταιρη ως...

Ένας βαθύς, μαύρος ύπνος πέφτει απάνω στη ζωή μου. Κάθ' ελπίδα μου, κοιμήσου. Κάθε αποθυμιά μου κοιμήσου. Τίποτε δε βλέπω πια, χάνονται όλα μες στη λήθη το καλό και το...

Τούτο το μικρό δωμάτιο διαφυλάττει ακόμα τους ωραίους ανέγγιχτους τόπους σου Και κατοικεί το φως από το βλέμμα σου παιδί μου-μαύρο κρίνο μου Και ο λευκός καπνός και το κενό στα στήθη...

Έβρεχε δίχως λόγο όλη τη νύχτα. Έκλαψα – χόρτασε η ψυχή μου. Σ’ έφερα πιο κοντά. Κράτησα επιτέλους τη μορφή σου.   Χαράζει τώρα στις μηλιές κείνο σου το χαμόγελο. *Από...

Θα γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών είμαστε μες στο δικό μας κόσμο Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει Τα πιο...

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια. Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες. Μόνο γιατί με...