Ετικέτα: Ποίηση

Ελεύθερα ακούμε. Ελεύθερα μιλάμε. Σε τέσσερις τοίχους Ελεύθεροι. Ελεύθεροι κοπήκαμε στα δύο. Ελεύθεροι επιζούμε. Ελεύθεροι είμαστε σώπα. Ελεύθεροι είμαστε.. Δεν μας σκότωσαν ακόμη..   Από την ποιητική συλλογή "Ηθική Αυτουργία", 2016.

Τὰ πρῶτα μου χρόνια τ᾿ ἀξέχαστα τἄζησα κοντὰ στ᾿ ἀκρογιάλι, στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη, στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴν πλατιά, τὴ μεγάλη. Καὶ κάθε φορὰ...

Είπες: «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα, Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή. Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή• κ'...

Δε θα το πούν, ο πόνος μου πώς άνθισε παρά τα λυπημένα μου τραγούδια. Σαν πεταλούδες οι χαρές με σίμωναν γιατί ήμουν δροσερή σαν τα λουλούδια. Δε θα...

Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα. Καλυμένη ἀπ᾿...

Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη. Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα. Είναι μια ήρεμη σιωπή μην περιμένεις απάντηση Κάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς...

Στην αρχή και στο τέλος του έρωτα Ερωτεύεσαι με τον ίδιο τρόπο Με ίδια αυταρέσκεια Στην αρχή για το άγνωστο Στο τέλος για το οικείο που απομακρύνει Στη διάρκεια...

Κάθε σταγόνα από σένα το τέλος του έρωτα ό,τι έχασα στη ζωή το ξαναχάνω στα μάτια σου το φως έγινε τρυπάνι μες το παράλογο σχήμα μιας άπιαστης επαφής όταν στα πόδια...

Μα να ‘σαι σίγουρη, πολυαγαπημένη μου, αν το μαύρο και μαλλιαρό χέρι ενός φουκαρά ατσίγγανου περάσει στο λαιμό μου τη θηλειά άδικα θα κοιτάνε μες στα γαλάζια...

Διαβαίνω ἀγιάτρευτος μέσ᾿ στ᾿ ὄνειρό μου σὲ δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπῆς ἔδειξα τὰ πτηνὰ διχάζεται ὁ δρόμος ἡ ἀλήθεια φαρδαίνει πάντα τὴν ὁρμή. Κ᾿ ἡ μοῖρα τῶν...