Ετικέτα: Ποίηση

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες, όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες, αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά, κ’ ετρέμανε...

Το να σε σκέφτομαι απόψε δεν σήμαινε να σε σκέφτομαι με τη σκέψη μου, εγώ μόνο, μέσα μου. Σε σκεφτόμουν διεξοδικά μ' εμένα, τον πλατύ κόσμο. Το μεγάλο...

Αυτό το ποίημα είναι για όλα εκείνα τα μελαγχολικά κορίτσια της οδού Ο` Κόνελ στο Δουβλίνο που τα θυμάμαι να περνούν σκορπώντας στο γρήγορο διάβα τους ολόλευκα...

Καημός, αλήθεια, να περνώ του έρωτα πάλι το στενό, ώσπου να πέσει η σκοτεινιά, μια μέρα του θανάτου… Στενό βαθύ και θλιβερό, που θα θυμάμαι για...

Για πριν από μένα δε νιώθω ζήλια. Έλα μ’ έναν άντρα στη πλάτη, έλα μ’ εκατό άντρες στα μαλλιά σου, έλα με χίλιους άντρες  ανάμεσα στα στήθη και στα πόδια...

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ’θελες να...

Έξω από μας πεθαίνουν τα πράγματα… Απ’ όπου περάσης νύχτα, ακούς σαν ένα ψίθυρο να βγαίνη από τους δρόμους που δεν πάτησες, από τα σπίτια που δεν...

Φιλοσοφείς τρυφερότητα χωρίς φιλοσοφία· στέργεις αιωνιότητα μονάχα με το βλέμμα· είσαι μια ζωντανή βαθειά σελίδα σώματος π’ αστράφτει σε παρθενικότητα. Ο χρόνος είν’ ακόμη για σένα θρίαμβος και σου τον εύχομαι πάντα.

And your absence teaches me what art could not                                    Daniel Weissbort   Δεν ύφαινα, δεν έπλεκα ένα γραφτό άρχιζα, κι έσβηνα κάτω απ’ το βάρος της λέξης γιατί εμποδίζεται η...

Αυτοί παιδί μου δεν δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι...