Ετικέτα: Ποίηση

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.— Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή...

Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους, διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν για τελευταία φορά τα βήματά τους. Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία. Θεέ...

Αβέβαιη στιγμή του έρωτα, που όλα τα παίζεις πάνω απ’ τη φωτιά, που όλα τα χάνεις πάνω απ΄τη φωτιά, σπρώχνοντας τα κορμιά ως την εξόντωση σα να ΄ναι...

Κι άκουσα τότε μια φωνή «θέλω επιτέλους να μιλήσουμε χωρίς προσχήματα και συγκαλύψεις να μιλήσουμε ανοιχτά για σένα, για μένα, για όλους». «Κι εγώ το θέλω από καιρό, είπα όμως...

Εκεί που φέγγει… η επιθυμία φθίνει…   Του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου Αναρωτιέμαι, ώρες- ώρες, αν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε στον κόσμο δίχως το παιχνίδι των ρόλων… Όπως έγραψε...

Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να...

Ἀπ’ τὲς δεκάμισυ ἤτανε στὸ καφενεῖον, καὶ τὸν περίμενε σὲ λίγο νὰ φανεῖ. Πῆγαν μεσάνυχτα— καὶ τὸν περίμενεν ἀκόμη. Πῆγεν ἡ ὥρα μιάμισυ ˚ εἶχε ἀδειάσει τὸ καφενεῖον...

Ε. Χ. Γονατάς: «Πιστεύω ότι ένας αληθινός συγγραφέας αποκλείεται να είναι ρατσιστής και οτιδήποτε άλλο, και μη δημοκράτης».   Η Άνοιξη (Ε. Χ. Γονατάς) «Ανέβηκα τα σκαλοπάτια...

Ένας βαθύς, μαύρος ύπνος πέφτει απάνω στη ζωή μου. Κάθ' ελπίδα μου, κοιμήσου. Κάθε αποθυμιά μου κοιμήσου. Τίποτε δε βλέπω πια, χάνονται όλα μες στη λήθη το καλό και το...

Μίλα. Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε. Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία. Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη, ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ μὲ τὴν ἀοριστία. Πές: «ἄδικα», «δέντρο», «γυμνό». Πές: «θὰ δοῦμε», «ἀστάθμητο», «βάρος». Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται μιὰ σύντομη,...