Ετικέτα: Ποίηση

Μιλήσαμε πολύ για τις γυναίκες πάντα δειλοί για να παραδεχτούμε την ομορφιά που μαστιγώνει τη ζωή μας.   (Από την ποιητική ανθολογία «Ποιήματα Β’ 1959-2017» του Τίτου Πατρίκιου...

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει, στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες. Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες. Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη, στην κορυφή τους...

Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους. Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα Όταν μαζί τους πεθάνανε σε...

Πόσο βαθὺ κι ἀσήμαντο συνάμα, τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Τέχνης σου τὸ δρᾶμα, σ᾿ ἕνα παιχνίδι μάταιο καὶ γελοῖο, τοῦ Νοῦ σου νὰ σκορπᾷς τὸ μεγαλεῖο! Μέρα-νύχτα νὰ...

Σκληρή μου στάθηκε η Αγάπη, Σκληρή κι ανήλεη. Από σκληρή στοργή, Από πυκνή τρυφερότητα. Έβαλε φωτιά να κάψει το σπίτι μου. Μεγάλωσε η φωτιά, Σηκώθηκε, Σα μια φλεγόμενη σκιά, Μια πυρκαγιά. Καίγονται τα...

Με τ’ άσπρο μου μαντήλι θα σ’αποχαιρετήσω και για να μου ΄ρθεις πίσω στην εκκλησία θα μπω. Θ’ ανάψω το καντήλι και το κερί θα σβήσω τα μάτια μου θα...

Δίχως εσέ δε θα ‘βρισκαν νερό τα περιστέρια Δίχως εσέ δε θ’ άναβε το φως ο Θεός στις βρύσες του Μηλιά σπέρνει στον άνεμο τ’ άνθη της. Στην ποδιά...

Η αγάπη μας αν πέθανε τίποτε δε σημαίνει, παλιά μου αγαπημένη. Οι αγάπες σαν πεθαίνουνε κ’ οι έρωτες σα σβήσουν, μια ανάμνηση αφήνουν. Μια ανάμνηση δυο γαλανών θολών...

Υπόθεσε πως η ζωή είναι ένας γέρος άνδρας με λουλούδια στο κεφάλι. Ο νεαρός θάνατος κάθεται σ’ ένα cafe χαμογελώντας, κρατώντας ένα νόμισμα ανάμεσα, στον αντίχειρα και το...

(Απόσπασμα) Ο πάνθηρας απ' την αρχή έχει κερδίσει μέσα σου: Με κλειστά μάτια, ανοιχτά ρουθούνια, στην ενέδρα σου πέφτω. Μ'ερεθίζεις, τα μάτια σου, οι μηροί σου. Τα δόντια σου...