Ετικέτα: Ποίηση

Έκλεισα την πόρτα να μην κρυώνω και ο καφές άχνιζε και μύριζε βανίλια, έπεσε πάνω μου το σκουριασμένο φύλλο του πίνακα· ήταν ζωγραφισμένο με χρυσό που δεν...

Η σάρκα έγινε σελίδα το δέρμα χαρτί το χάδι έννοια αφηρημένη το σώμα καινούρια  θεωρία του ανύπαρχτου. Αλήθεια, πώς να περιγράψω τη φύση όταν μ’ έχει εγκαταλείψει και μονο στην...

(HOUSEWIFE)     Μερικές γυναίκες παντρεύονται σπίτια. Είν’ ένα άλλο είδος δέρματος · έχει καρδιά, Στόμα, συκώτι και συσπάσεις εντέρων. Οι τοίχοι είναι σταθεροί και ρόδινοι. Κοιτάξτε πως κάθεται στα γόνατά...

Έσκυψε και ξαφνικά του φίλησε τα πόδια σημάδι ολοφάνερο της άγριας τρυφερότητας έμοιαζε κύμα ορμητικό που σκάει στην άμμο η μέσα θάλασσα βρήκε διέξοδο∙ τον τρόπο.   Τα πήρε...

Ήρωες και Άγιοι δεν υπάρχουν. Τους έφτιαξαν μετά. Ήθελαν να στηρίξουν την δικιά τους τυραννία αγιοποιώντας κάποια καθάρματα. Τους δικούς μας σοφούς και αγίους...

Αχ, τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ, όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται, όσο δεν αντέχεται. Τότε μπορεί και να...

Θυμάμαι είχα δει ένα όνειρο για τα γράμματα και πού να τα βρω… Το Άλφα θα το ’βρισκα σε άγριο τοπίο φτερό ανάσα άσπρου πουλιού σ’ αγκάθι...

Χρησιμοποιώ τα μάτια σου ως άλλοθι για την ύπαρξή μου, κι όσο δεν τα κοιτάζω, νιώθω ένοχος απέναντι στη ζωή. Απά σ'ένα σώμα γυμνό, πώς...

Εδώ γνωρίζω ηλικιωμένους που αν τους ρωτήσεις απαντούν και μόνον τ' απαραίτητα σε μια γλώσσα παλιά ευγενική σανσκριτική ακατανόητη κι ύστερα πάλι φυγαδεύονται στη μερική τους άνοια, μακρινοί.   Πόσα μπορείς να...

Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα φθινόπωρο. Η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει και πάλι στα δέντρα. Δάκρυα μη χαλνάς· όλοι ανήκουμε στην ανάσταση. . . .