Ετικέτα: Ποίηση

Όταν σου μιλάει ο άλλος για όσα τον Τσακίζουν, Μην του απαντάς λες κι είναι πλατάνι. Ως στάχυ σου εξομολογείται.     *Η βία του βίου, Τσιμάρας Τζανάτος *Εκδόσεις Κάπα Εκδοτική.

Ονειρευόμαστε ο ένας τον άλλον κι αυτό φτάνει.     *Μιχάλης Κοκολόγος

Όσο έλειπες, δούλευα από το βράδυ ως το πρωί. Μέρα νύχτα. Το σώμα μου, ελατήριο ανάμεσα σε κάθε είδους άνθρωπο και συνθήκη. Όσο έλειπες κουράστηκα. Και τώρα θα...

Σε ποια ευτελή κρεβάτια σκορπάς το σώμα σου και το ονομάζεις έρωτα; Σε ποιους στενούς μικρόκοσμους φυλακίζεις το εγώ σου, για να μοιάζεις μεγάλος; Από ποιες λεπτές κλωστές κρεμάς την ψυχή...

(απόσπασμα)   Κείνη η καρέκλα. Πάντα. Εκεί που καθόσουν. Αμετακίνητη. Έλεγες: είμαι εσύ, εσύ, εσύ. Κι εγώ; Εσύ κ’ ήρθες. Χιλιάδες φορές ξανάπα τ’ όνομά σου.   Δεν σε είπα. Τ’ όνομά σου ανεξάντλητο.         *Γυμνό σώμα, Γιάννης Ρίτσος

Λοιπόν σφίξε με σφίξε με στην αγκαλιά σου φίλησέ με φίλα με πολύ αργότερα θα ‘ναι πολύ αργά τώρα που ζούμε φίλα με     *Φίλησέ με, Jacque Prevert

Ξέρεις, συλλογίζομαι ακόμη πως έτσι θα Μπορούσαμε, Όταν μας δοθεί να ιδωθούμε, Να μην πούμε ούτε μια λέξη παρά να Χαζεύει ο ένας τον άλλον. Και θα είναι τόσο...

(Dich)   Εσένα σκέφτομαι, όχι εγγύτερά μου εσένα σκέφτομαι, όχι μακρύτερά μου εσένα σκέφτομαι όπου βρίσκεσαι γιατί πράγματι βρίσκεσαι εκεί.   Εσένα σκέφτομαι, όχι μεγαλύτερη εσένα σκέφτομαι, ούτε νεότερη ούτε ψηλότερη, ούτε κοντύτερη ούτε...

Κι αν έρθει η μέρα που τα περιπλανώμενα τρένα βρουν να φτάσουν στον προορισμό τους, δεν θα αρκεί. Κι αν ο ουρανός τη θάλασσα βρει να αγγίξει, δεν...

Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ, Ξυπνάει η φωνή Σου μέσα μου και με ρημάζει.       *Ντίνος Χριστιανόπουλος