Ετικέτα: Ποίηση

Μες στην απελπισμένη έξαψή μου μην είσαι τόσο αδυσώπητος μαζί μου. Δείξε μου αγάπη, έστω και από συμπόνια, όταν τα χείλη δεν μπορούν να ειρωνευτούνε, όταν τα χέρια...

Μιλοῦσες γιὰ πράγματα ποὺ δὲν τἄ ῾βλεπαν κι αὐτοὶ γελοῦσαν Ὅμως νὰ λάμνεις στὸ σκοτεινὸ ποταμὸ Πάνω νερὰ Νὰ πηγαίνεις στὸν ἀγνοημένο δρόμο Στὰ τυφλά, πεισματάρης Καὶ νὰ γυρεύεις...

Αρκετά με τις λέξεις. Πρέπει να ξεκινήσω να πάω ο ίδιος  να τη βρω:   να δει πως βασανίζομαι στα όνειρα, πόσο πολύ μ’ έχει κουράσει.  

Είμαστε, συναρτήσεις φλύαρων απόπατων, αρμονικών χρωμάτων, ανάπηρων λοστών όταν λιώνει το σπίρτο απάνω στο χέρι μας, και μόνο μέσα μας φωνάζουμε ωχ, όταν διοργανώνουμε ειδικά πάρτι, με τα λάθος φιλιά, στο παιχνίδι...

Η γλώσσα έχει δημιουργήσει τη λέξη "μοναξιά" για να εκφράσει τον πόνο του να είσαι μόνος.   Και έχει δημιουργήσει τη λέξη "μοναχικότητα" για να εκφράσει τη δόξα του να...

Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις Δεν είμαι μόνο αυτός που θα 'πρεπε να μάθεις   Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου και κάπου τη...

Αχ, τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ, όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται, όσο δεν αντέχεται. Τότε μπορεί και να...

Μεταφέρω ἀπὸ τόπο σὲ τόπο τὴ λύπη μου, αὐτὸ τὸ καλύβι μὲ τὰ ἐλάχιστα πράγματα: τὰ χαρτιά, τὶς μνῆμες, τὶς πέννες μου. Τὸ πιὸ μεγάλο μου ἀπ᾿ ὅλα τὰ...

Κι αν αποτύχεις να με πιάσεις στην αρχή, μην απελπίζεσαι. Αν με χάσεις σ’ ένα μέρος, ψάξε με αλλού. Έχω σταματήσει κάπου και θα σε περιμένω.    

Είμαι χρόνος κι είμαι μες στο χρόνο Είμαι ένα ρολόι κουρδισμένο ισόβια Κι έχω ένα ρολόι να μετρώ το χρόνο Να ρυθμίζω έτσι τη ζωή μου Είμαι ψάρι...