Αρχική Ετικέτες Ποίηση

Ετικέτα: Ποίηση

Μ’ αρέσει το σώμα μου όταν είναι με το σώμα...

Μ’ αρέσει το σώμα μου όταν είναι με το σώμα σου. Είναι κάτι εντελώς πρωτοφανές. Μύες καλύτεροι και νεύρα περισσότερα. Μ΄ αρέσει το σώμα σου. Μ’ αρέσει...

Η σπορά και η ώρα τής συγκομιδής, Αλέξανδρος Αδαμόπουλος

ΑΛΕΞΑΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ     Η σπορά και η ώρα τής συγκομιδής   Έμοιαζαν με ηλιαχτίδες σε μια κόλλα αναφοράς ό,τι άκουσες κι όσα είδες: Ψέματα της συμφοράς! Μπιχλιμπίδια κι αλυσίδες μέσ’ στη γύμνια να...

Tο άλλοθι, Κική Δημουλά

Kάθε που σ’ επισκέπτομαι μονάχα ο καιρός που μεσολάβησε από τη μια φορά στην άλλη έχει αλλάξει. Kατά τα άλλα, όπως πάντα τρέχει από τα μάτια μου ποτάμι θολό...

Το καινούριο τραγούδι, Μανόλης Αναγνωστάκης

Ακόμα πιο κοντά· και δε θα σπάσουν αν δε σπάσουν τώρα τα δεσμά σου Δε θα μπορούμε να ρωτήσουμε τη διψασμένη αγωνία μας: Γιατί δεν πεθαίνουνε...

Αυτή που πασχίζω να κρατάω μέσα μου ζωντανή, Σοφία Σταθάκη

Φοβάμαι τον αέρα περισσότερο από τον κεραυνό, και θυμώνω με τον κόσμο, ενώ θα έπρεπε να θυμώνω μαζί σου. Κι όταν θυμώνω μαζί σου, δεν είναι επειδή σ' αγαπώ, μάλλον...

Ουρανός και άστρα, Μιχαήλ Γιούρεβιτς Λέρμοντοβ  

Καθαρός βραδινός ουρανός, διαυγή μακρινά αστέρια, καθαρά όπως η ευτυχία του παιδιού. Ω! γιατί πρέπει να σκέφτομαι για σας; Αστέρια, είστε διάφανα όπως η ευτυχία μου! Γιατί είσαι δυστυχισμένος;  - μου...

Μέσα στη νύχτα των άλλων, Γιάννης Αγγελάκας

Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτε άλλο Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις Τι γυρεύουμε...

Επιθυμίες, Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά -- έτσ' οι επιθυμίες μοιάζουν...

Βραδινή ησυχία, Τάσος Λειβαδίτης

Αλλά, σιγά σιγά και με κάποιο φόβο, πρόσεξα πώς κανείς δε μίλησε για τον ξένο, που ήρθε και κάθισε στην άκρη του τραπεζίου, την...

Βράδυ, Νίκος Καρούζος

Μια γυναίκα κλαίει στον ίσκιο της φωνής –ω χλοερά γόνατα- και φεύγει. Το κακό σαν άχρηστο ζώο. Έβλεπα τα στήθη της κι ήτανε βράδυ πολύφυλλο και φωισμένο. Σα μίσχος...

Top

Ο ύπνος, Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

Τα όνειρα απλώνονται επάνω μας τη νύχτα μ’ όλο τον τρόμο της ζωής με σφίγγεις με φωνάζεις πνιγμένοι π’ αγκαλιάζονται στο τελευταίο κύμα.     Φανταχτερή κουρτίνα η ομορφιά που λατρέψαμε τραβιέται μες στη...

|Πλάτων

Σημείωση