Ετικέτα: Ποίηση

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία. Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα. Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία. Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη...

Κάποια παγωμένα πρωινά βγαίνω απ’ το σπίτι αχνίζοντας ύπνο φιλιά αγάπη και κοντοστέκομαι κοιτάζοντας το σύννεφο που θα θαμπώσει σε λίγο το παρμπρίζ μου.    

Συμβαίνει καθώς όταν οι όψεις πάλλονται και συσπώνται, ηδονίζονται και τελειώνουν. Λευκή στα σκέλια κιμωλία. Και με του προσώπου τα λακκάκια χαράδρες ιδρωμένες, ξεβράζοντας...

Θα ήθελα κάπως αλλιώς ν’ αγαπιούνται τα πράγματα στριμωγμένα σ’ ένα μικρό δωμάτιο που να είναι μπάνιο κουζίνα μαζί κι υπνοδωμάτιο εντός και το καθιστικό η μία χρήση να νίβει...

Είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε σαν τα ρόδια έρχονται και μας βρίσκουνε τις νύχτες όταν βρέχη με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας μεσ’ τα μαλλιά...

Μιλούσε όλο για μια γυναίκα Χαμένη μέσα σ' απέραντες πανεπιστημιακές αίθουσες Με παγωμένους υαλοπίνακες Για ένα όνομα που δεν ξανάκουσε πια "Άλλωστε φίλε μου τι σημασία Να 'χει ένα...

Το να σε σκέφτομαι απόψε δεν σήμαινε να σε σκέφτομαι με τη σκέψη μου, εγώ μόνο, μέσα μου. Σε σκεφτόμουν διεξοδικά μ' εμένα, τον πλατύ κόσμο. Το μεγάλο...

Τώρα όλο και πιο συχνά έρχονται σπίτι μου όλο και πιο συχνά μιλάω μαζί τους όλο και πιο ασκούμαι στη σιωπή όλο και πιο...     (1982)

Οι άνθρωποι κρατούσανε νεκρά πουλιά στα χέρια, πουλιά που ήτανε κάποτε χαρμόσυνες αργίες, Κυριακές και εκδρομές στη θάλασσα.     Η φωνή της σιωπής, Εκδόσεις Νεφέλη (2006).

(VI.)   Η λάμψη της μέρας γίνεται λάμψη της νύχτας – η φωτιά γίνεται κάτοπτρο.   Η φίλη μου η γη είναι πικρή – ο ήλιος σκέφτομαι την ξέχασε. Πικρή ή βαριά,...