Ετικέτα: Ποίηση

Σε κάθε εκδρομή σε ρωτούσα: πόσο όνειρο έχουμε ακόμη˙ προλαβαίνουμε να βγούμε στην καρδιά;   Αγάπα εσύ, μου απαντούσες, και όπου πάμε εκεί επιστρέφουμε.   Γιατί δίχως πόνο θα χαθούμε και χωρίς...

Στην κόρη μου   Μου είπες αύριο θα΄ρθω να σε δω τι προτιμάς μεσημεράκι ή απόγευμα όποτε θέλεις σου απάντησα εμένα μου αρκεί ένα περίπου πότε κι αν στο ζητώ...

Δεν κοιταχτήκαμε τα μάτια μας στο ίδιο όνειρο ήταν ανοιχτά συναντηθήκαμε.   (Απόπειρες φωτός, 1966)

Τώρα δεν ονειρεύομαι τις νύχτες, κι όταν σε σκέφτομαι σου απευθύνω ένα βουβό σονέτο κι ένα κρίνο.    «Μέσα και έξω», (2014)

Διαιρώ αυτό που ξέρω. Προκύπτει αυτό που είμαι κι αυτό που ξέχασα. Ανάμεσα στα δυο πηγαίνω. Δεν είμαι αυτός που σκέφτομαι ούτε αυτός που είμαι τώρα. Αν θα σκεφτώ,...

Ωραία εσύ η ανείδωτη μέσα στον ουρανό του ποιήματος καυτερή θρησκεία γυναίκα αγέρινη, ντυμένη χαραυγές ένα άστρο σύμβολο με τ' όνομά σου δένοντας των εποχών τις γέφυρες. Ωραία εσύ νυχτερινή...

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε. Ο Αύγουστος...

Τα χείλη της σε λόγια ερωτικά με παρασύρουν πάντοτε καθώς και τα μαλλιά της τα πολλά κι αμάζευτα. Μόνο τα χέρια της, έτσι δεμένα που σωπαίνουνε στο στήθος της, με...

Ζώντας σε παραμύθια και θρησκείες, περνώντας μες από θρύλους, πολιτείες και λαούς άκουσα και για κείνο το γεφύρι που το πλάτος του δεν είναι πιο μεγάλο...

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές υπάρχει μια δίψα υπάρχει μια αγάπη υπάρχει μια έκσταση, όλα σκληρά σαν τα κοχύλια μπορείς να τα κρατήσεις στην παλάμη Σου.   Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές Μέρες ολόκληρες...