Ετικέτα: Ποίηση
Σώμα του Καλοκαιριού, Οδυσσέας Ελύτης
Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή
Πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες
Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος
Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους
Της γης οι...
Τα ερωτικά, Γιάννης Ρίτσος
Τώρα
με τη δική σου αναπνοή
ρυθμίζεται το βήμα μου
κι ο σφυγμός μου.
Υπό την απειλή του Θέλω, Κική Δημουλά
Σοῦ ἔτεινα προσέγγιση
ἀλλὰ ἤδη χαιρετισμὸ μοῦ ἔστελνε τὸ χέρι σου
ἀπογειωμένο σὲ ὕψος ἀσφαλείας του
πάνω ἀπὸ δυὸ χιλιάδες πόδια ὑπολογίζω.
Ἄξιον ἀπορίας τὰ κατάφερα
τηλαισθαντικὸς ἀεροπειρατὴς νὰ...
Κοκκινόχωμα, Hλίας Κεφαλάς
Το αφρώδες κοκκινόχωμα των βουνών
Έχει μια ελαφρότητα που με πετάει στα ύψη
Αυτής της άνωσης παίζω το παιχνίδι
Που πρόσκαιρα μ’ ευχαριστεί
Μέχρι που της πεδιάδας το...
Γεννήθηκα για να ‘χω τόσα, Οδυσσέας Ελύτης
Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα
στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά,
ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου
που το γλείφω και γεύομαι...
Σε όποιο σημείο μου σε βοηθά, Σοφία Σταθάκη
Δεν θέλω να σε ξαναδώ.
Θέλω να σε ξαναδώ.
Αυτές είναι οι στιγμές
που με κάνουν να γράφω.
Τα σύμφωνα και τα φωνήεντα,
με κάνουν να επινοώ.
Ό, τι συνέβη
ήταν...
To φως των, Νικήτας Ράντος
Τα μάτια που αγαπώ δε χάσαν τίποτες από το εξαίσιο
[χρώμα των
το μείδημα διεφύλαξε όλη την τρυφερότητά του
η πνοή την ηδύ της
η φωνή ίσως να...
Μεγάλο Γράμμα, Τίτος Πατρίκιος
(απόσπασμα)
…Σου μίλησα ποτέ για κείνη τη νύχτα
που ως το πρωί κουβέντιαζα για σένα;
(Είχε ένα κόκκινο αργοπορημένο φεγγάρι
και λυπόμουν που δεν το ‘βλεπες.)
Ποτέ δε σου...
Η άλλη ομορφιά, Στέλιος Γεράνης
Κλείσε την πόρτα σου, Μαρία
Βλέπω να σκοτεινιάζει
Μπαίνει το μεσοχείμωνο
Και θα μας πνίξει η παγωνιά
Στάζουν απελπισίες τα μάτια σου
Φόρεσε, τουλάχιστον εκείνη την κίτρινη
Λυπημένη ζακέτα της...
Το φεγγάρι, Δ. Π. Παπαδίτσας
Δε σκέφτηκες ότι μια νύχτα κρυφά
Στις μύτες των ποδιών μου
Πήρα όλα τα οστά μας
Και τα βούτηξα – ας μην το μάθουν σε παρακαλώ
Στο φεγγάρι
Τώρα...
Top
Οκτώβριος, Μίλτος Σαχτούρης
Στο ταβάνι σχήματα τριαντάφυλλα
και σχήματα αράχνη
τα φώτα κίτρινα θαμπά σκοτεινά
μεγάλα ψάρια στους πράσινους βαθιούς τοίχους
καρφωμένα
αίμα
τρύπιες κουβέρτες και σπασμένα τζάμια
η βροχή
και ξάφνου μέσα στα χέρια...
