Ετικέτα: Ποίηση

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω. Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως. Ενώ,...

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου ό, τι μου λείπει με προστατεύει από κείνο που θα χάσω όλες οι ικανότητές μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής με προφυλάσσουν από...

…Αυτές οι εκβολές των ματιών σου πνιγμένες μες σε γαλανά συρματοπλέγματα για να μην έρχονται ποτέ ως εμάς τ’ αγκάθια της λύπης σου μα μόνο ο αχνός...

Η οσμή της απουσίας απλώνεται στο ημίφως. Στη ροή του χρόνου ένας αργός παλμός είναι αρκετός κατανικά την παραίτηση. Ποδοπατώ τις αχνές σκιές, τα δάκτυλα σφίγγουν την καρδιά απρόσμενα βρήκε κάπου και ακουμπά. Από...

1 Σκιές της λευκής ημέρας κόντρα στα μάτια μου. Δεν βλέπω Τίποτα εκτός απ΄ το λευκό: Ο χρόνος λευκός, η ψυχή ελεύθερη απ΄ την ταραχή και το χρόνο. Λευκότητα των...

Εμένα κοίταξε το πουλί. Το ρολόι σταμάτησε Έχω μια πέτρα δική μου πλάι στη θάλασσα – λέει. Έχω τις στέγες με το μέρος μου. Γι’ αυτό είναι...

Σε αγάπησα Εκείνη τη νύχτα Που το σχήμα των φρυδιών σου Ακούμπησε το δέρμα των δαχτύλων μου Κι έμεινε ίδιο Σ’ αγαπώ για εκείνη τη νύχτα Που διστακτικά γράπωσα Το πόδι...

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου, πουλάκι με σπασμένα τα φτερά   Κι...

Απάνω που έλεγα να πάψω πια τα ερωτικά, να γράψω κάτι και για τη δυστυχία του διπλανού μου, γνώρισα εσένα κι αναστατώθηκα ολόκληρος, και παν περίπατο όλα...

Πρέπει ν’ αλλάξεις. Πρέπει ν’ αλλάξεις σχήμα στο σώμα σου να διαιρέσεις το σώμα σε μια ροή πιθανοτήτων μες στη ροή των εποχών μέσα στον χρόνο να βρεις απλώνοντας...