Ετικέτα: Ποίηση

XV   Ανάμεσα στα δάχτυλά μου, και στη σάρκα σου όσο σφιχτά κι αν σε κρατώ, τρυπώνει ο χρόνος.    

https://www.youtube.com/watch?v=OwqRIf2HN2M&ab_channel=jpastos III Έτσι μιλώ για σένα και για μένα Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω Να μπαίνω σαν Πανσέληνος Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες...

(Ανοιξιάτικο βράδυ. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, ντυμένη στα μαύρα, μιλάει σ' έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει φως. Απ' τα δύο παράθυρα μπαίνει ένα...

Ήθελα να σου στείλω σ’ έναν φάκελο μια χούφτα θάλασσα μ’ αφρό. Το χώμα που έπιασα, όταν κατάφερα να κολυμπήσω ως κάτω. Και μόνο εσύ να...

Του έρωτα πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη μεταλαβιά αιωνιότητας∙ ο έρωτας είναι η λύτρωση του τέλειου...

θέλω να ξέρει πάντως πως όλες τις νύχτες που κοιμήθηκα στο πλάι της, ακόμα και οι ανώφελοι καβγάδες ήταν ό, τι πιο εξαίσιο   και οι δύσκολες λέξεις που πάντα φοβόμουν να πω μπορούν πια να ειπωθούν:   σε αγαπώ

Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο και ο μέλλων χρόνος να περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο. Αν όλος...

Μην κάνεις έτσι, καρδιά μου. Δεν αξίζει Τους στεναγμούς σου τίποτα.    

Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο. Είναι, δεν λέγω, λύπη. Αλλά εμείς της...

Τη νύχτα Που κυλάνε στους ώμους Λυμένοι σπασμοί Σε ήθελα Να χαϊδέψεις Με βλέφαρα γυμνά Το κορμί μου Σκοτεινός και βουβός Να σαρώνεις τον άνεμο Και να ’ρχεσαι Βαρύς σα σιωπή Κι απλά Θα σε δεχτώ