Ετικέτα: Ποίηση

Τηρώ, Χρέος, το κατά δύναμιν τις εντολές σου τα δύσκολα Πρέπει σου.   Υπάκουες δείχνουν οι σκέψεις αλλά όρκο δεν παίρνω μια και έχουν την άνεση να παραβαίνουν εν κρυπτώ.   Αλλά τις...

Πες μου λοιπόν, τι φως έχουν τα χέρια σου και σκοτεινιάζουν έτσι εκείνο που προστάτευα από σένα και κρατούσα και ήμουν;   *Συλλογή || (2012), Εκδόσεις Ερμής.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι τ' άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία το ραντεβού μας η ώρα μία Όλα τα πήρε το καλοκαίρι τα μαύρα μάτια σου το μαντήλι την...

Έμαθα πολύ αργά ν΄αγαπώ τα πουλιά Και λυπάμαι κάπως γι’ αυτό Τώρα όμως όλα έχουν πάρει το δρόμο τους Και καταλαβαινόμαστε Εκείνα δεν ασχολούνται μαζί μου Μα μήτε κι...

Δε σε γνωρίζω εσένα που μου λείπεις δεν είσαι εσύ η ανάμνησή σου ούτε το χτύπημα στην πόρτα ούτε το αλάφιασμα στον ύπνο ούτε- ξέρεις τι ώρα είναι για...

Είμαι όλος το σώμα σου Το κοραλλένιο φιλί σου όλος Είμαι το στόμα που φίλησες Κι έγινε στόμα σου   Είμαι τα πόδια που άνοιξα Με ένα φύλο που πια...

Όταν έρχεσαι σε μένα, απρόσκλητος, Κάνοντάς μου νόημα Σε αλλοτινά δωμάτια, Όπου στέκουν οι αναμνήσεις, Προσφέροντάς μου, καθώς σ’ ένα παιδί, Μία σοφίτα, συναντήσεις Ημερών τόσο λιγοστών, Μπιχλιμπίδια κλεφτών φιλιών, Ψευτοκοσμήματα από...

Δεν γίνεται. Κάποια στιγμή θα χαμογέλασες. Ακόμα κι όταν έδιωχνες κάθε τι δικό μου. Ακόμα κι όταν νόμισες πως τό ‘διωξες.  

Βύθισε τον ήλιο σου στην πιο σκοτεινή μου γωνιά.    

Λέω τ’ όνομά σου κι ένα ακρογιάλι σχηματίζεται ένα βλέμμα λαμπικάρει κάτω απ’ το φως που κινεί αόρατα νήματα καταργεί τη βαρύτητα και των ωρών τις συστάδες.   Απλώνονται πεύκα ως...